[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๘ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ ก็ต้องบอกว่ามีงานทั้งข้างนอกทั้งข้างในประดังมาทั้งวัน โดยเฉพาะงานครบรอบ ๑๑๘ ปี ชาตกาลสมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถระ) อธิบดีสงฆ์วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ อดีตผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช องค์ทุติยนายกสภามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

ปรากฏว่ามีผู้ลงทะเบียนเข้างาน ๔,๐๐๐ กว่าคน ห้องซูมมีอยู่ ๕ ห้อง ห้องภาษาไทย ๔ ห้องเต็มเอี๊ยด ห้องที่ ๕ มีอยู่ ๓๗ คน ผมอยู่โคตรสบายเลย ห้องที่ ๕ เป็นภาษาอังกฤษไม่มีใครอยู่ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้ารู้มากกว่า ๑ ภาษาเราจะได้เปรียบชาวบ้านเขา

ห้องซูมห้องหนึ่งของเขารับได้ ๑,๐๐๐ คน ๔ ห้องแรกเบียดกันเกือบตาย ใครเผลอหลุดออกมาก็ไม่ต้องเข้าใหม่อีกเลย แต่ห้องที่ผมอยู่ ผมพยายามดูแล้วดูอีกว่า "กูตาลายหรือเปล่าวะ ?" มี ๓๗ คนครับ ก็ต้องบอกว่าสบายดี แล้ววุฒิบัตรภาษาอังกฤษก็ดูเท่มากด้วย

คราวนี้การที่งานประดังมามาก ๆ มีสำคัญอยู่ ๒ เรื่อง เรื่องแรกคือ สมาธิต้องพอ ถ้าสมาธิไม่พอ คุณไม่สามารถจะยืนระยะได้จนตลอดงาน บางคนทุ่มเทกับงานมาก ๆ หลังงานนอนสลบไสล บางคนก็นอนข้ามวันข้ามคืนไปเลย

อีกเรื่องหนึ่งก็คือ สติและปัญญา ต้องแยกแยะความสำคัญ ก่อนหลังเร็วช้าของเรื่องได้ เรื่องไหนมาก่อนทำก่อน แล้วท่านทั้งหลายจะมีเรื่องตรงหน้าแค่เรื่องเดียว และไม่เกินกำลังตัวเอง

อย่างเมื่อคืนนี้ ตั้งแต่ ๖ โมงเย็นยัน ๓ ทุ่มครึ่ง ผมต้องเข้าอบรมถึง ๔ รายการด้วยกัน แล้วกติกาของเขาก็คือต้องอยู่ในระบบอย่างน้อย ๓๐ นาทีต่อเนื่อง แล้วบางรายการ อย่างของอาจารย์ปุ๊กกี้ (อัชฌา หลิ่วเจริญ) เรียกตลอด เจอพิธีกรหรือวิทยากรที่ประเภทเรียกหาอยู่ตลอดนี่ บางทีก็เหนื่อยใจเหมือนกัน

แต่คราวนี้อาศัยว่าจังหวะดี เพื่อนฝูงเขาคิดว่าผมน่าจะมีคอมพิวเตอร์อย่างน้อย ๔ เครื่อง เขาไม่รู้หรอกว่าผมมีแค่โน้ตบุ๊กเครื่องเดียว เพียงแต่ว่าต้องดูจังหวะเข้าออกให้ดี จังหวะไหนควรเข้า จังหวะไหนควรออก โดยเฉพาะเข้าไปเพื่อทำแบบประเมิน ถ้าเราลำดับเหตุการณ์ก่อนหลังเร็วช้าได้ กะถูก เดาถูก ว่าเขาจะปล่อยแบบประเมินตอนไหน ถ้าแบบนี้ถึงจะยุ่งกว่านั้นก็ทำได้ เรื่องพวกนี้ต้องฝึกหัดกันนาน ๆ ซักซ้อมจนกว่าเราจะชำนาญ