[เถรี]

ส่วนกระผม/อาตมภาพก็คงอยู่ในแง่ที่พระเดชพระคุณพระราชภาวนาโกศล วิ. (อนันต์ พทฺธญาโณ) หรือหลวงพ่อเจ้าคุณอนันต์ ซึ่งมรณภาพไปแล้ว เจอหน้าทีไร ท่านก็ถามว่า "เล็ก..แกไม่รู้จักแก่แบบคนอื่นบ้างเลยหรือวะ ?"

ตรงจุดนี้อยากจะบอกแค่ว่า กระผม/อาตมภาพนั้น ทำหน้าที่ตามที่ได้รับบัญชามาจากหลวงปู่ หลวงพ่อ หรือว่าบางทีจาก "พระ" ท่านก็มี พ้นจากหน้าที่อื่นไปแล้ว สิ่งที่กระทำนั้นก็ไม่ได้เป็นไปเพื่อตัวเอง หากแต่ว่าทำเพื่อคนอื่น เพียงแต่ว่าเป็นคนที่ตัดกำลังใจได้ ก็คือ ขอให้ได้ทำหน้าที่เท่านั้น ทำแล้วจะสำเร็จหรือไม่สำเร็จ ไม่ใช่เรื่องที่จะไปคิดถึง ยินดีแค่ว่าได้ทำหน้าที่ของตนเองอย่างเต็มที่แล้ว แหงนหน้าก็ไม่อายฟ้า ก้มหน้าก็ไม่อายดิน ไม่มีอะไรให้เครียดให้คาอยู่ในใจของตน

ดังนั้น..ร่างกายภายนอกอาจจะทรุดโทรมช้าหน่อย แต่ว่าภายในก็รู้ดีอยู่ว่ากำลังที่ทุ่มเทให้ทั้งทางโลกและทางธรรมนั้นร่อยหรอลงไปทุกวัน ไม่ทราบเหมือนกันว่าวันใดวันหนึ่งจะหมดสภาพหงายตึงลงไป ถ้าหากว่าถึงวันนั้นขึ้นมา ก็ขอให้ทุกท่านได้ทราบว่า กระผม/อาตมภาพนั้นเต็มที่กับทุกอย่างแล้ว สามารถที่จะจากไปโดยไม่มีห่วงใยกังวลใด ๆ ทั้งสิ้น..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๑๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)