[เถรี]

จะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง เพราะว่าบางสิ่งบางอย่างนั้น เราสามารถที่จะทำให้จบสิ้นลงไปได้ในชีวิตนี้ แต่ว่าท่านทั้งหลายเหล่านั้นกลับรอ ซึ่งไม่ทราบเหมือนกันว่ารออะไร ? หรือว่าจะเป็นไปตามวาสนาบารมีที่ตนเองสั่งสมมาก็ไม่ทราบ

ถ้าหากว่าเป็นการสั่งสมบารมีนั้น กระผม/อาตมภาพขอยืนยันว่า เราสามารถที่จะเร่งรัดได้ ถ้าจะยกตัวเองขึ้นมาเป็นตัวอย่างก็คือ สมัยก่อนที่เริ่มปฏิบัติธรรมใหม่ ๆ นั้น ถึงแม้จะรู้ว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านมารับสังฆทานที่บ้านสายลมเป็นประจำ แต่ก็เพียงฝากเงินให้พี่ชายไปทำบุญเท่านั้น

แต่หลังจากนั้นแล้วก็มีความสงสัยว่า หลวงพ่อท่านมาแล้วทำอะไรบ้าง ? ก็เดินทางไปยังบ้านสายลม ร่วมถวายสังฆทานกับหลวงพ่อ เมื่อเพลแล้วก็เดินทางกลับ เป็นอย่างนี้อยู่ระยะเวลาที่ยาวนานทีเดียว

หลังจากนั้นก็มีความสงสัยขึ้นมาว่า หลังจากหลวงพ่อท่านฉันเพลแล้ว เขามีอะไรกันตอนช่วงบ่าย ? ก็ได้ทราบว่าช่วงหลังจากหลวงพ่อฉันเพลแล้ว จะมีการฝึกมโนมยิทธิ มีการทบทวนญาณ ๘ ช่วงบ่ายท่านก็ลงรับสังฆทานสงเคราะห์ญาติโยมต่อ ในเมื่อหมดเวลา ๔ โมงเย็นแล้ว กระผม/อาตมภาพก็กลับบ้าน เป็นอย่างนี้อยู่เป็นระยะเวลาที่ยาวนานเช่นกัน

หลังจากนั้นก็สงสัยว่าแล้วตอนค่ำเขาทำอะไรกัน ? ก็มีการรออยู่ดู จนกระทั่งทราบว่าเวลาค่ำนั้น พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านลงสอนกรรมฐานในรอบพิเศษ ที่เรียกว่าสุกขวิปัสสโกก็ได้ เป็นรอบการเจริญกรรมฐานที่เหมาะสมกับทุกคน เมื่อกระผม/อาตมภาพเจริญกรรมฐานเรียบร้อยแล้วก็เดินทางกลับบ้าน