[เถรี]

คราวนี้ตรงจุดที่ท่านไปแล้ว ต้องการที่จะเอาเนื้อความในพระไตรปิฎก ซึ่งตอนนั้นมีชัดเจนและสมบูรณ์ที่สุดนั้นอยู่ที่ลังกา เพื่อนำเอาเนื้อหาที่สมบูรณ์ของพระไตรปิฎกกลับมาที่อินเดีย เมื่อท่านไปถึง ไปแสดงเจตจำนง พระเถระที่นั่นก็เลยอยากรู้ว่า ท่านมีความรู้แค่ไหนที่จะมาคัดลอกพระไตรปิฎกกลับไป ? และมั่นใจอย่างไรว่าข้อความนั้นถูกต้อง ? ก็เลยทดสอบท่านด้วยการให้เขียนความรู้ทางพระพุทธศาสนาที่ท่านมีอยู่ขึ้นมา ท่านก็เขียนให้ครับ เขียนออกมาเป็นวิสุทธิมรรคทั้งเล่มนี่แหละ..!

คราวนี้อัศจรรย์ตรงจุดที่ว่า ถ้าฝ่ายนิยมพวกปาฏิหาริย์ต่าง ๆ ก็บอกว่าพระอินทร์มาแกล้ง ท่านเขียนตั้งแต่ต้นจนจบแล้วเหนื่อยหลับไป พระอินทร์จึงหยิบเอาที่เขียนเสร็จแล้วไปซ่อน กระผม/อาตมภาพว่าพระอินทร์ของเรานี่ซนเอาเรื่องนะครับ เพราะว่าสมัยที่แบ่งพระบรมสารีริกธาตุ ก็เอาพระเขี้ยวแก้วไปซ่อน ครั้งนี้ก็เอาคัมภีร์วิสุทธิมรรคไปซ่อน..!

พระพุทธโฆษาจารย์ตื่นขึ้นมา "อ้าว...ตำราหาย สงสัยว่าจะโดนลมพัดลงทะเลไป" ก็เขียนใหม่ เขียนเสร็จเหนื่อยหมดสภาพนอนหลับไปอีก ก็โดนเอาไปซ่อนอีก จึงเขียนใหม่อีกชุดหนึ่ง พอเขียนชุดที่ ๓ เสร็จ พระอินทร์ค่อยเอาอีกสองชุดมาคืน

ผู้ที่อธิบายคัมภีร์เขาบอกว่า เพราะต้องการที่จะแสดงให้เห็นถึงอัจฉริยภาพ และความรู้จริงในพระพุทธศาสนาของพระพุทธโฆษาจารย์ เพราะว่าคัมภีร์ทั้ง ๓ ชุดนั้นเขียนเหมือนกันทุกตัวอักษร ไม่มีเพี้ยนเลย ถ้าเป็นสมัยนี้ก็ถ่ายสำเนาชัด ๆ เลยครับ..!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านอาจารย์ใหญ่ทางฝั่งลังกาก็เลยอนุญาตให้ท่านแปลคัมภีร์จากภาษาสิงหล ก็คือภาษาที่ใช้กันในลังกา กลับไปเป็นภาษาบาลี แล้วก็นำกลับไปบ้านเกิดเมืองนอนของท่าน ก็คืออินเดียตอนใต้ ซึ่งตอนนั้นพระคัมภีร์ต่าง ๆ สูญหายบ้าง โดนเผาทิ้งไปบ้าง อะไรไปบ้าง ก็เลยเกิดเป็นคัมภีร์วิสุทธิมรรคขึ้นมาให้พวกเราได้เรียน แล้วก็ "ปวดกบาล" กันทุกรุ่นนี่แหละครับ..!