[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมากำลังสะสมน้ำหนักได้เพิ่มมา ๒ กิโลกรัม ป่วยทีเดียวหายไป ๒ กิโลกรัมครึ่ง ขาดทุนอีกแล้ว ดวงเป็นอย่างนี้มาตลอด เดี๋ยวต้องตั้งใจใหม่ว่าจะไม่อ้วนแล้ว ทุกวันนี้ที่อยากอ้วน เพราะว่าเวลาไปนั่งกับเพื่อนฝูง รู้สึกจ๋องมากเลย ผอมกะหร่องอยู่คนเดียว

วงการสงฆ์ภาค ๑๔ ทั้งสี่จังหวัดเขาแซวกันทุกวัน "มึงอย่าไปอยู่ทองผาภูมินะ" เขาถามว่าทำไม ? "มึงดูรองอำเภอ ฯ ทั้ง ๒ รูปสิ..ผอมขนาดนั้น ไปก็ไม่มีอะไรจะกินหรอก..!" หลวงพ่อวัดเขื่อนฯ ท่านก็ผอม อาตมาก็ผอม มีแต่เจ้าคณะอำเภอ ที่พอจะมีเนื้อมีหนังไปอวดเขาได้ ถึงเวลาเจ้าคณะอำเภอท่านเดินหน้า พวกเรา ๒ คนเดินตาม ก็โดนบังมิดทั้งคู่

ฉะนั้น...ตั้งใจว่าจะไม่อ้วนแล้ว จะได้อ้วนสักที ตั้งใจว่าจะอ้วน ตะเกียกตะกายมาจะ ๔๐ ปียังไม่ได้สักที ๒๐ พรรษาแรกได้มาแค่ ๒ กิโลกรัม สรุปว่า ๑๐ ปีได้หนึ่งกิโลกรัม

โยมเจอหน้าแล้วถาม ทำไมท่านรักษาหุ่นแท้ ? ไม่ได้รักษาหรอก ถ้าโยมเห็นอาตมาฉันแล้วจะตกใจ ที่คนรุ่นเก่า ๆ เขาบอกว่า "กินเหมือนยัดกระสอบ" แล้วทำไมถึงไม่อ้วน ? อ๋อ...ทำงานให้เยอะเข้าไว้ ทำให้มากกว่าที่กิน เดี๋ยวก็ผอมไปเอง"