[เถรี]

เหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่า ถ้าหากว่าเราไม่สามารถจัดการพวกเดียวกันให้อยู่มือได้ เราก็ไม่สามารถที่จะจัดการกับคนอื่นได้ แต่ถ้าหากว่าพวกเดียวกันยังไม่ละเว้น คนอื่นก็จะไม่มีข้อให้อ้างได้ เหตุที่ทางเว็บวัดท่าขนุนไม่ฟังข้ออ้าง ไม่ฟังเหตุจำเป็น ก็เพราะว่าถ้ามีท่านหนึ่งอ้างได้ ท่านต่อ ๆ ไปก็จะอ้างอีกเช่นกัน

ดังนั้น...ท่านทั้งหลายที่เสียดายยูสเซอร์เนมก็ขอให้ลืมไปเสีย เพราะว่าถ้าเข้าไปแค่อ่านอย่างเดียวก็ยังพอใช้งานได้อยู่ แต่ถ้าต้องการจะจองวัตถุมงคลในเว็บวัดท่าขนุนก็ดี ในเพจของ "กิฟท์จังพลังเวทย์" ก็ตาม เมื่อโดน "แบน" แล้วก็แปลว่าหมดสิทธิ์ไปเลย จนกว่าท่านจะหาช่องทาง หายุทธวิธีใหม่ จึงสามารถที่จะเข้าไปจองได้อีก

หรือไม่ก็ใช้แบบเดียวกับที่หลาย ๆ ท่านทำอยู่ก็คือ ทำการฝากคนอื่นที่ยังมีสิทธิ์จองให้ช่วยจอง แต่ขณะเดียวกัน ถึงจะฝากคนอื่นก็ตาม ก็ต้องโอนเงินให้ตรงบัญชี ให้ตรงเวลา ให้ตรงกระทู้ด้วย ไม่อย่างนั้นก็จะโดน "แบน" อีกตามเคย

ทั้ง ๆ ที่ได้บอกกล่าวตักเตือนไปแล้ว แต่ว่าท่านทั้งหลายก็ยังพลาด ทำให้เห็นบุคคลที่โดน "แบน" เป็นจำนวนมากต่อมากด้วยกัน ซึ่งในปัจจุบันนี้ ทางเจ้าหน้าที่จะใส่ชื่อเป็นตัวหนาสีน้ำเงิน กระผม/อาตมภาพเรียกกันแบบขำ ๆ ว่า "เป็นบุคคลวีไอพี ที่ต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ"

ตรงจุดนี้ขอยืนยันกับท่านทั้งหลายว่า ทางเว็บวัดท่าขนุนนั้นไม่เคยมีการลำเอียง และไม่เคยมีการผ่อนผัน ระเบียบก็คือระเบียบ วินัยก็คือวินัย บุคคลที่ปฏิบัติหน้าที่อาจจะมีการแอบไปผ่อนผันให้บางรายที่ถือว่าโทษไม่หนักมาก ตรงนั้นก็อย่าให้มีคนมาพูดเข้าหู ถ้ามีคนมาพูดเข้าหู แล้วมีพยานยืนยันว่ามีบุคคลนั้นทำเช่นนี้ บุคคลนั้นถึงแม้จะเป็นเจ้าหน้าที่ของวัดท่าขนุน ก็จะโดน "แบน" จากทางวัดเช่นกัน..!

สำหรับในเรื่องนี้เราต้องเข้าใจว่า หลักธรรมในส่วนที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสเอาไว้ก็คือ บุคคลเราต้องเว้นจากอคติทั้ง ๔ นั้น ถ้าหากว่าใครสามารถทำได้ ก็จะเป็นบุคคลที่ได้รับความไว้วางใจจากผู้บังคับบัญชา ได้รับความเกรงใจจากผู้ใต้บังคับบัญชา เพราะว่าไม่ประกอบไปด้วยฉันทาคติ คือลำเอียงเพราะรักคนนั้นคนนี้ ไม่ประกอบไปด้วยโทสาคติ คือลำเอียงเพราะโกรธคนนั้นคนนี้ ไม่ลำเอียงเพราะภยาคติ คือกลัวคนนั้นกลัวคนนี้ ไม่ลำเอียงเพราะโมหาคติ ก็คือหลงผิด เข้าใจผิด

เรี่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าเราฝึกฝนเอาไว้ก็มีแต่จะเป็นคุณแก่ตัว ไปที่ไหนก็มีแต่ผู้คนเชื่อมั่น เพราะว่าไม่ได้ทำสิ่งหนึ่งประการใดเป็นสองมาตรฐาน สามมาตรฐาน ซึ่งเรื่องทั้งหลายเหล่านั้นมีแต่จะกัดกร่อนกินตัวเองไปทุกวัน