[เถรี]

เหตุที่เป็นเช่นนั้นจะต้องบอกว่า ผมเองเป็นส่วนทำให้ท่านบกพร่องด้วย เพราะว่าผมเป็นคนขี้รำคาญครับ อุปัชฌายาจริยวัตร คือวัตรปฏิบัติที่เราต้องกระทำต่อพระอุปัชฌาย์อาจารย์ ตามที่ได้ปฏิญาณตนไว้ในวันบวชว่า "อะหัมปิ เถรัสสะ ภาโร" แม้แต่พระเถระก็เป็นภาระของกระผมด้วย ก็คือไม่ใช่แต่กระผมเป็นภาระของท่านเท่านั้น

ลองไปดูพระธรรมยุตสิครับ หรือไม่ก็ข้ามไปฝั่งพม่าดู ทันทีที่พ้นจากมัชฌิมะก้าวเข้าสู่ความเป็นพระเถระ ทุกรูปจะมีพระติดตามคอยดูแลรับใช้ พูดง่าย ๆ ก็คือว่าทำงานทุกอย่างแทน แม้กระทั่งสรงน้ำ เตรียมน้ำใช้น้ำฉัน เตรียมไม้สีฟัน เตรียมบาตรตอนออกบิณฑบาต รับบาตร ล้างบาตร ล้างเท้า เช็ดเท้า นวดถวาย แม้กระทั่งถูตัวให้ตอนสรงน้ำ ลองไปศึกษาดูครับ มีอยู่ในหนังสือวินัยมุข เล่ม ๒

แต่คราวนี้ที่ผมรำคาญเพราะว่า พระติดตามมักจะทำอะไรไม่ทันผม แทนที่ไปแล้วจะช่วยผม กลายเป็นผมต้องช่วยพวกท่านแทน ดังนั้น..แม้กระทั่งแก่จนป่านนี้ ผมก็ยังไม่อยากให้มีพระอนุจรติดตามเพราะว่ารำคาญ เนื่องจากท่านขาดไหวพริบปฏิภาณ มองงานข้างหน้าไม่เป็น ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะต้องเตรียมอะไรบ้าง แล้วแต่ละคนก็ดันแบกกิเลสท่วมหัวอีก กูเก่ง กูใหญ่ เรื่องนี้กูรู้ดี แล้วจะบวชมาทำ "เหี้ย" อะไรครับ ก็มึงรู้ขนาดนั้นแล้ว..!

การบวชเข้ามาก็เพื่อขัดเกลา กาย วาจา ใจ ตามที่ครูบาอาจารย์สั่งสอน อาจารย์คือใคร ? ก็คือรุ่นพี่ แต่พวกคุณ "เป็นคนคิดบวก" ผมก็ดีใจครับ ถ้าคุณเป็นคนคิดบวก แต่ไอ้ของคุณนั้น "พร้อมที่จะบวก..!" โดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าตัวเองกิเลสท่วมหัวขนาดไหน แบกเอาสักกายทิฐิและมานะมาเต็ม ๆ แต่เสือกทะลึ่งคิดว่าตัวเองดี..!