[เถรี]

วันนี้เป็นวันพุธที่ ๑๖ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ ผมเกือบจะแต่งตัวลงมาไม่ทันทำวัตรรอบแรก เพราะว่าวันนี้ต้องทำวุฒิบัตรสำหรับคณะกรรมการสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิ และผู้ทรงคุณวุฒิทั้งหมด คราวนี้พาวเวอร์พอยท์ทรยศ ไม่สามารถจะแทรกลายเซ็นลงไปได้ ก็เลยต้องเซ็นสดทุกฉบับ เกิดจากความหวังดีปรารถนาดีของบรรดาลูกศิษย์ อันโน้นผมก็ crack มาให้อาจารย์ได้ อันนี้ผมก็ crack มาให้อาจารย์ได้ พอถึงเวลารวนขึ้นมา อาจารย์ก็ไปไม่เป็น..!

คราวนี้โดยนิสัยของผมแล้ว ถ้างานไม่เสร็จ ผมไม่อยากจะเลิก เพราะว่าเคยชินกับการที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า อะนากุลา จะ กัมมันตา เอตัมมังคะละมุตตะมัง การทำงานต้องไม่คั่งค้าง ถึงจะเป็นอุดมมงคล ตรงนี้เป็นหลักการทำงานเฉพาะตัวของกระผม/อาตมภาพเลย

เพราะฉะนั้น..ไม่ต้องแปลกใจว่า จนบัดนี้สภาวัฒนธรรมอำเภอของจังหวัดกาญจนบุรีอีก ๑๒ อำเภอ ยังไม่สามารถที่จะเลือกตั้งคณะกรรมการกันได้เลย แต่ของผมไม่ใช่ ของผมถ้าหากว่าทางราชการกำหนดกรอบเวลามา ก็ต้องเสร็จในระยะเวลาที่เขากำหนดใว้

ตรงจุดนี้ถ้าหากว่าพวกท่านอ่านพระไตรปิฎก ก็จะพบที่พระพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า เวลาตถาคตแสดงธรรมจะทุ่มเทอย่างเต็มที่ เหมือนราชสีห์จับเหยื่อ ดังนั้น...การที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแสดงธรรม จะมีพระภิกษุสงฆ์เป็นแสน เป็นหมื่น เป็นพัน เป็นร้อย หรือว่ามีญาติโยมเพียงคนเดียว พระองค์ท่านก็แสดงธรรมลักษณะเดียวกัน คือหวังผลเหมือนกัน ราชสีห์เวลาจับเหยื่อ ไม่ว่าจะเป็นวัว เป็นม้า เป็นกระต่าย ตัวเล็กตัวใหญ่ ต่างก็ใช้กำลังเท่ากัน เวลาราชสีห์ล่าเหยื่อจึงมักจะไม่พลาด

การทำงานของผมก็อยู่ในลักษณะอย่างนี้ ก็คือเต็มที่ ทำในลักษณะของการมีวันนี้เพียงวันเดียว พรุ่งนี้จะมีหรือเปล่าก็ช่าง วันนี้เราเต็มที่แล้ว เราก็ตอบตัวเราเองได้แล้ว แม้กระทั่งการไปสอนหนังสือ ผมเองจะเป็นอาจารย์ที่ไปนั่งรอลูกศิษย์เสมอ จนกระทั่งบางท่านปรารภว่า ผมไม่เคยมาเรียนทันอาจารย์เลย พูดง่าย ๆ ก็คือ ไม่ว่าเขาจะไปเช้าเท่าไร ผมก็ไปนั่งรออยู่ก่อนแล้ว