ในเมื่อต้องไปทนร้อน ทนช้า และทนดูงานของเขาอยู่เป็นชั่วโมง ๆ เมื่อกลับมาถึงที่พัก กระผม/อาตมภาพจึงไข้จับอย่างหนัก หลังจากฉันยาแล้ว ระหว่างที่นั่งรอให้ยาออกฤทธิ์ ก็มีญาติโยมเข้ามาหาอีก มาถึงตอนนี้กระผม/อาตมภาพไม่รู้แล้วว่าใครมา เพราะเห็นแค่เป็นเงาคนเท่านั้น ต้องบอกว่าป่วยจนหูอื้อตาลาย เมื่อเห็นว่าญาติโยมมาเป็นจำนวนมากและรบกวนพระป่วย ก็เลยต้องกลับเข้าห้องพัก
ดังนั้น...ญาติโยมบางคณะที่ไปทีหลังในช่วงค่ำ หลังจากที่กระผม/อาตมภาพรับรางวัลโพธิธรรมจักรมาแล้ว อาจจะต้องเสียกำลังใจ เพราะว่าไม่ได้กราบ ไม่ได้พูด ไม่ได้คุย แต่ก็ต้องทราบด้วยว่า กระผม/อาตมภาพนอกจากแก่แล้ว ยังป่วยอีกต่างหาก จึงต้องทิ้งญาติโยม เพราะไม่ได้ประกาศว่ามารับสังฆทานอย่างเป็นทางการ
เนื่องจากว่าทุกครั้งที่ไปอย่างเป็นทางการ จะให้ "ท่านสุธรรม" ประกาศลงเว็บไซต์วัดท่าขนุน แล้วทางเพจเฟซบุ๊กของวัดท่าขนุนก็จะนำเอาข่าวนี้ไปลง เพื่อแจ้งให้ญาติโยมได้ทราบ แต่ว่าครั้งนี้ที่ไม่ได้ประกาศ เพราะทราบดีว่าไม่มีเวลาเพียงพอ ท่านใดที่ไปแล้วได้ทำบุญ ก็ถือว่าเป็นโชคดีเฉพาะตนไป ท่านใดที่ไปแล้ว ไม่มีโอกาสได้พูดคุยอย่างที่ต้องการ ก็ขอให้รอโอกาสหน้า ซึ่งไม่ทราบเหมือนกันว่าจะเป็นเมื่อไร
แล้ววันนี้ที่เดินทางตั้งแต่ตี ๒ กว่า ยังไม่ทันจะถึงตี ๓ มาถึงวัดท่าขนุน ๔ โมงเย็น เป็นห่วงท่านทั้งหลายที่รอเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนอยู่ จึงบอกไปในกลุ่มไลน์ท่าขนุนทีมว่า ให้เตรียมเครื่องบันทึกเสียงเอาไว้ด้วย
เมื่อทางอำเภอเห็นเข้าจึงส่งไลน์มาถามว่า "จะไปงานศพของพระครูกาญจนสุทธศีล อดีตเจ้าอาวาสวัดหินแหลมหรือไม่ ?" ถึงได้ตอบกลับไปว่า "ถ้าเป็นท่านแล้วเดินทางแบบนี้ แล้วจะคลานไหวไหม ? ถ้าท่านคิดว่าตัวเองยังไหว ผมก็จะไปให้"
ตรงจุดนี้ต้องบอกว่า พวกเราทั้งหลายส่วนใหญ่ก็มักจะคิดถึงแต่ตัวเอง ลืมคิดถึงตรงอื่น ต้องบอกว่าเป็นคุณความดีของการที่ท่านทั้งหลายปรารถนามาในสาวกภูมิ ไม่จำเป็นต้องคิดเผื่อคนอื่น
แต่ว่าสายพุทธภูมิเก่าอย่างกระผม/อาตมภาพนี้ แม้ว่าจะลาแล้วก็ตาม ก็ยังคงต้องนึกถึงคนอื่นก่อนตนเองอยู่เสมอ ก็ต้องบอกว่าไหวเท่าไรเอาแค่นั้น สังขารร่างกาย ในเมื่อไม่ใช่ของเรา และไม่มีคนเห็นใจ ก็ใช้กันแค่พังกันข้างหนึ่ง พังเมื่อไรก็เป็นอันว่าจบสิ้นกันที..!
วันนี้ก็ใช้เวลามามากพอแล้ว จึงขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้ ขอเจริญพร
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๑๓ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 14-03-2022 เมื่อ 02:42
|