[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๒ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ ระยะนี้พอเดินบิณฑบาตผ่านเข้าทางด้านวังลังกาแล้วรู้สึกอนาถใจ เพราะว่ามีการปรับพื้นที่ โดยเฉพาะการตัดต้นไม้ใหญ่เป็นจำนวนมาก คือตั้งแต่ช่วงเข้าพรรษาไม่กี่วัน ทางด้านกองกำกับการสถานีตำรวจภูธรทองผาภูมิ ก็ตัดต้นสักที่โตเป็นโอบไปทั้งแถบเลย หลังจากนั้นอีกไม่นาน ทางด้านหมวดการทางทองผาภูมิก็ตัดบ้าง แล้วก็มาทางด้านวังลังกาปรับพื้นที่ น่าจะเพื่อสร้างบ้าน..ก็ตัดอีก

แต่ว่าช่วงสองวันที่ผ่านมา ตรงที่ซึ่งของเดิมเป็นพื้นที่ของครูมณฑา พัฒนมาศ ท่านทั้งหลายที่บิณฑบาตสายนั้นก็จะเห็นว่า ต้นมะพร้าวแต่ละต้นสูงสี่ห้าสิบเมตร อายุก็ไม่หนีเจ็ดแปดสิบปี ตอนนี้โดนโค่นเกลี้ยงไปแล้ว ต้นไม้ใหญ่ยืนต้นอื่น ๆ โดยเฉพาะต้นมะม่วงป่าที่โตหลายคนโอบ ก็โดนโค่นไปด้วย

ที่พูดถึงตรงนี้เพราะว่าเห็นบรรดารุกขเทวดาบ้าง ภุมมเทวดาบ้างกระจองอแงกัน ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องปกติ ถ้าคนเราอยู่ ๆ โดนรื้อบ้าน ก็คงจะมีอาการเดียวกัน กระผม/อาตมภาพไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ก็เลยขอให้พวกเขาไปอยู่ที่หอพักนักเรียนที่โรงเรียนทองผาภูมิวิทยาก่อน ก็มีที่ยอมไปแต่โดยดีบ้าง ที่ประเภทยึดติดจนไม่ยอมไปไหน ยังคงอยู่ที่เดิม เสียอกเสียใจ ร้องไห้อยู่บ้าง..!

ในเรื่องของรุกขเทวดาและภุมมเทวดานั้น จะว่าไปแล้วมีอยู่หลายระดับด้วยกัน ระดับที่สร้างบุญสร้างบารมีมาดี ก็เป็นรุกขเทวดาที่มีต้นไม้สำหรับวิมานตนเองไปอาศัยเกาะได้ แต่ระดับต่ำกว่านั้น ไม่มีต้นไม้เป็นที่เกาะ ต้องอาศัยอยู่ตามจอมปลอกบ้าง เนินดินบ้าง โคนไม้บ้าง

พวกนี้เขามีครอบครัวเหมือนกับคนทั่วไป ถึงเวลาที่อยู่โดนทำลาย ต้นไม้ที่อาศัยแปะวิมานอยู่โดนโค่นลง พื้นดินที่อาศัยอยู่โดนไถโดนขุด ก็ไม่มีที่จะอยู่ ถ้าถามว่าแล้วทำไมไม่ย้ายไปอยู่ที่อื่น ? ย้ายไปแล้วจะอยู่ที่ไหน ? ก็คงเหมือนกับมนุษย์เราตรงที่ว่าทุกตารางนิ้วมีเจ้าของ