[เถรี]

วันนี้เป็นวันอังคารที่ ๒๗ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ เมื่อวานนี้เสียงธรรมหายไป เพราะว่ามีการประชุมปรึกษาหารือเพื่อคัดเลือกคณะกรรมการสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิ แล้วพระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร. ก็รับเละไปอีก ๑ สมัย คณะกรรมการจะมีทั้งหมด ๓๙ คน ตัดตัวเองที่มีส่วนได้เสีย ไม่มีสิทธิ์ที่จะลงคะแนนเสียงออกไป คะแนนออกมา ๓๘ เสียงต่อ ๐ เป็นเอกฉันท์ สิ่งนี้แสดงออก ๒ อย่างด้วยกัน

อย่างแรกก็คือ ผลงานที่เคยทำไว้ต้องเด่นจริง ๆ เป็นที่ยอมรับของทุกคน โดยไม่มีใครคัดค้าน

อย่างที่สอง เป็นความดีความงามของการทำงานร่วมกัน คือความเป็นอันหนึ่งอันเดียว ซึ่งความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนับเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ตั้งแต่หน่วยงานที่เล็กที่สุดจนถึงใหญ่ที่สุด ถ้าเราขาดความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเมื่อไร จะเด่นออกมาไม่เหมือนกับชาวบ้านเขาและสะดุดตาทันที

แบบเดียวกับสามเณรมอเอ พอถึงเวลาก็เดินรั้งท้าย ทั้ง ๆ ที่กฎเกณฑ์กติกาที่ตั้งไว้ก็คือสูงกว่าต้องอยู่ข้างหน้าหน้า คราวนี้เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นการแหกกฎเกณฑ์ที่ตั้งเอาไว้ เอาความสบายของตัวเองเป็นที่ตั้ง ไม่ได้เอาส่วนรวมเป็นที่ตั้ง ก็คือถ้ากูเดินนำหน้า ต้องเร่งตามพระให้ทัน กูเหนื่อย กูก็ค่อย ๆ ห้อยท้าย ทิ้งห่างไปสัก ๑๐๐ - ๒๐๐ เมตรก็ไม่เป็นไร แต่กลายเป็นว่าไม่เหมือนกับชาวบ้านเขา

จากจุดนี้วิเคราะห์ได้เลยว่า ถ้าหากว่าไม่ได้บวชเป็นสามเณรหรือเป็นพระ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ก็จะมีปัญหากับเขาตลอด ถ้าไม่ใช่ตัวเองกระทบกระทั่งเขา เขาก็จะมากระทบกระทั่งเรา เพราะว่าเราทำตัวต่างไปจากเขา