[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "สมัยก่อนมีคุณยายคนหนึ่ง มากราบหลวงพ่อวัดท่าซุงที่บ้านสายลม คุณยายพูดไทยอีสานปนส่วยปนเขมร มาถึงแต่เช้าเลย ใส่ชุดขาวแบบผู้ปฏิบัติธรรม แต่ด้วยความที่ว่าพออยู่ต่างจังหวัดก็เป็นชุดขาวมอม ๆ รอจน ๘ โมงครึ่ง หลวงพ่อวัดท่าซุงลงมา ก็กราบ "ขออนุญาตถามหน่อย" แล้วยายก็ใช้ภาษาอย่างที่ว่านั่นแหละ หลวงพ่อท่านก็หัวเราะ "เฮ้ย..ใครฟังออกช่วยเป็นล่ามทีวะ" กราบเรียนว่า "ผมพอฟังได้แต่ไม่หมด" "เออ ๆ แปลให้หน่อย"

ยายแกถามว่า แกตั้งใจถือศีลปฏิบัติธรรมอยู่คนเดียว แล้วคนทั้งหมู่บ้านว่าแกบ้า แกบ้าจริงหรือเปล่า ? หลวงพ่อบอก "ทั้งหมู่บ้านมันบ้า มียายสติดีอยู่คนเดียว"

แล้วก็ถาม "ไม้ฟ้าผ่ามีอาถรรพ์ เขาไม่ให้ใช้ จริงไหม ?" หลวงพ่อบอกว่า "ไม่จริงหรอก ใช้ได้ก็ใช้ไปเถอะ" ด้วยความที่ยายอัดอั้นตันใจ ไม่มีใครให้ถามมานานมาก เลยถามเยอะ แปลไปแปลมา อาตมาเหนื่อย หยุดหายใจ ยายถามต่อ หลวงพ่อตอบมาตรงคำถามเป๊ะเลย อ๋อ...ท่านก็ฟังออก แต่ท่านแกล้งถามหาล่ามไปอย่างนั้นเอง"