[เถรี]

เมื่อเป็นเช่นนั้นเราได้เห็นตัวอย่างแล้วว่า ท่านนายกรัฐมนตรีของเรารักษากำลังใจ ไม่หวั่นไหว ไม่คล้อยตามสถานการณ์ที่รุมเร้าเข้ามา สามารถที่จะตอบโต้ฝ่ายค้านอย่างมีเหตุมีผล ไม่ใช้อารมณ์ ภาพพจน์ที่ออกมาก็มีแต่ความสง่างาม

เราเองที่อยู่ในวงสังคม เมื่อกระทบกับสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ เราก็ต้องรักษาอาการของเราอย่าให้หวั่นไหว อย่าให้ยินดียินร้ายไปตามโลกธรรมที่มากระทบให้ได้ โดยเฉพาะเราเป็นนักปฏิบัติ ถ้าจิตใจยังยินดียินร้ายอยู่ ก็บอกได้อย่างชัดเจนเลยว่า การปฏิบัติของเรายังไม่มีผล แต่ถ้าเราสามารถระงับความยินดีไม่ให้ออกนอกหน้ามาก ความยินร้ายไม่ให้ออกนอกหน้ามาก สามารถที่จะรู้เท่าทันการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของโลกธรรมเหล่านี้ได้ ก็นับว่าไม่เสียทีที่เป็นนักปฏิบัติธรรม

ในวันนี้ส่วนที่อยากจะบอกพวกเราก็คือว่า โลกธรรมก็คือธรรมอันเป็นธรรมดาในโลกนั้น มนุษย์ทุกผู้ทุกนามจะต้องได้พบอยู่แล้ว เราต้องเห็นตามความเป็นจริงว่า โลกธรรมทั้งหลายเหล่านี้ก็ไม่เที่ยง ถ้าเราไปยึดถือมั่นหมาย ก็จะประกอบไปด้วยความทุกข์ เพราะท้ายที่สุด ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ก็ไม่ได้อยู่กับเรา การเสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์ ก็จะต้องปรากฏขึ้น ไม่อาจยึดถือมั่นหมายเป็นเราเป็นของเราได้ บังคับบัญชาไม่ได้

เมื่อเป็นดังนั้น เราเองก็ควรที่จะรักษากำลังใจของเรา โดยการเกาะพระนิพพานไว้เป็นหลัก ทุกสิ่งทุกอย่างสักแต่ว่ารับรู้ สักแต่ว่าอยู่ด้วย สักแต่ว่าดำเนินไปตามหน้าที่ เมื่อถึงวาระ ต่างคนต่างตาย ต่างคนต่างไป เราเองเมื่อตาย เป้าหมายของเราที่ตั้งเอาไว้ก็คือพระนิพพาน ก็จำเป็นต้องมีจิตใจที่จดจ่อแน่วแน่อยู่กับพระนิพพาน การที่เราจะจดจ่อแน่วแน่อยู่กับพระนิพพานได้ สมาธิจะต้องทรงตัวได้ การที่สมาธิของเราจะทรงตัวได้ ศีลของเราก็ต้องบริสุทธิ์