[เถรี]

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ใครทำใครได้ ขอยืนยันอีกครั้งหนึ่งว่า ทำแทนกันไม่ได้ อาจจะยินดี อาจจะโมทนากับคนอื่นได้

แต่การยินดีและโมทนาของทุกท่านในปัจจุบันนี้ กระผม/อาตมภาพดูแล้วว่า ไม่ใช่ปัตตานุโมทนามัยที่แท้จริงครับ เพราะว่าเราเห็นคนอื่นทำความดี เราก็ยกมือ...สาธุ แต่ไอ้สาธุของทุกท่านแฝงความหมายเอาไว้ว่า "กูจะเอาของมึง" ก็คือต้องการมีส่วนในความดีนั้น ไม่ได้เกิดจากน้ำใสใจจริงที่เห็นคนอื่นทำความดีแล้วเรายินดีด้วย แปลว่าจิตประกอบด้วยโลภะเจตนา อยากได้ของคนอื่นเขา อานิสงส์ที่จะพึงได้ ถ้าหากว่ามีสัก ๘๐ - ๙๐ เปอร์เซ็นต์ ก็อาจจะลดเหลือแค่ ๕ เปอร์เซ็นต์ ๑๐ เปอร์เซ็นต์ เพราะว่าเราวางกำลังใจผิด

แล้วถ้าหากว่าท่านทั้งหลายอนุโมทาบุญคนอื่น ผลบุญนั้นต้องเกิดแก่เจ้าของก่อน เราถึงจะมีสิทธิ์มีส่วนในผลบุญนั้นทีหลัง ถ้าผลบุญนั้นยังไม่เกิดแก่เจ้าของเมื่อไร ตัวเราก็ยังไม่มีสิทธิ์เมื่อนั้น ดังนั้น..เพื่อเป็นการประกันความเสี่ยง เราควรที่จะทำเองดีกว่า

ดังที่ได้กล่าวแล้วว่า วัฎสงสารนี้ยาวไกลไม่เห็นต้นไม่เห็นปลาย การจะเดินทางข้ามวัฏสงสารนี้ ถ้าหากว่าเรามีเสบียงพร้อมสมบูรณ์ เราก็ย่อมเกิดความมั่นใจว่าเราสามารถที่จะฝ่าฟันจนพ้นไปได้สักวัน แต่ถ้าท่านทั้งหลายไม่มีการเตรียมการล่วงหน้าเลย ถึงเวลาไปตายเอาดาบหน้า กระผม/อาตมภาพขอยืนยันว่า ได้ตายจริง ๆ..!

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายศึกษาบุคคลที่ตายแล้วฟื้น จะเห็นว่าในเรื่องของบุญนั้น ไม่สามารถที่จะให้กันได้ ใครทำก็เป็นของคนนั้น อย่างเช่นว่าหิวขึ้นมา ไปขอข้าวขอน้ำคนอื่น เจ้าของเขาก็ใจดีให้ครับ แต่พอเราไปแตะต้องเข้า สิ่งทั้งหลายเหล่านั้นก็หายไปต่อหน้าต่อตา ไม่สามารถก่อให้เกิดประโยชน์แก่ตัวเราได้ เพราะว่าเราไม่เคยทำเอาไว้ก่อน

หรือถ้าจะเอาความชัดเจนก็ศึกษาในพระไตรปิฎกครับ ไม่ว่าจะเป็นในเปตวัตถุ ในวิมานวัตถุ หรือว่าในเทวตาสังยุตต์ ในพรหมสังยุตต์ พระไตรปิฎกกล่าวถึงไว้เยอะมาก ว่าแต่ละท่านทำความดีความชั่วอย่างไร ถึงได้ไปสุคติ ถึงต้องไปทุคติ

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าเราศึกษา และอย่างที่ได้กล่าวไว้ว่า ถ้าเราเชื่อแล้วสิ่งทั้งหลายเหล่านี้มีจริง เราก็กำไร แต่ถ้าเราไม่เชื่อแล้วสร้างแต่ความชั่ว แล้วถ้าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้มีจริง เราก็ขาดทุนย่อยยับ เพราะว่าหนทางแห่งวัฏสงสารของเรานั้น จักยาวไกลต่อไปไม่รู้จบ