[รุ้งทรงกลด]

ช่วงหลัง ๆ เวลาเขินมาก ๆ รู้สึกว่าสมาธิทรงตัวได้มากกว่าปกติไปชั่วขณะ

เช่น

- เวลาห็นคนอื่นเขารักกัน เราเองก็เขินไปด้วย บางทีก็เขินจนน้ำตาไหล ร้องไห้ขึ้นมาเอง
- หรือเวลาที่ร้องเพลงให้คนอื่นฟัง แล้วเราร้องผิด เราก็เขิน

แต่ทั้งสองแบบนี้ ล้วนทำให้ใจทรงตัวขึ้นมาได้ชั่วขณะ คล้ายกับตอนทำสมาธิในช่วงอื่น ๆ ที่เคยทำได้มาก่อน
และการเขินทั้งสองแบบนี้ ล้วนทำให้ใจเราอารมณ์ดีขึ้นมาได้ทุกครั้ง
แม้ว่าจะโดนแกล้งมาก็ตาม แต่ถ้าเขินเมื่อไหร่ ก็จะหายโกรธไปทันที แม้ว่าจะชั่วคราวก็ตาม

ไม่ทราบว่าในช่วงนั้นเป็นอารมณ์ราคะ หรือ เมตตา ครับ