[เถรี]

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ถ้าหากว่าเราทั้งหลายมองเห็นตรงจุดนี้ก็จะเกิดปัญญา ซึ่งเป็นตัวสุดท้ายของไตรสิกขา ก็คือเห็นทุกข์เห็นโทษของการเกิด เห็นทุกข์เห็นโทษของการมีร่างกายนี้ ถ้าหากว่าเห็นอย่างเดียว ก็ยังเอาตัวไม่รอด ปัญญาจะต้องถึง สมาธิจะต้องถึง สมาธิถึงอย่างไร ก็คือเข้มแข็ง เพียงพอต่อการใช้งาน ปัญญาต้องถึงคืออะไร ? เห็นอย่างชัดเจนแล้วถอนกำลังใจออกมาด้วยสมาธิ ไม่ไปยึดไปเกาะอีก เราถึงสามารถที่จะหลุดพ้นไปตามลำดับขั้น

ปัญญาสูง สมาธิสูง ก็หลุดพ้นได้สูง ปัญญาต่ำ สมาธิต่ำ ก็หลุดพ้นได้ต่ำ ปัญญาและสมาธิยังไม่เพียงพอที่จะหลุดพ้น อย่างน้อย ๆ ก็มีกำลังระงับตนเองไม่ให้ไปกระทำในสิ่งที่เป็นอกุศล ครองตนอยู่ในศีลในธรรม

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้เป็นเรื่องที่ละเอียดลึกซึ้ง และคนที่มีปัญญาเท่านั้นถึงจะเข้าถึงได้ แต่ต่อให้มีปัญญาน้อย ก็ยังอาศัยเป็นอนุสติ โยงใจเราให้ยึดอยู่กับความดี เพราะว่าถ้าไม่สามารถรักษากฎเกณฑ์ต่าง ๆ ได้ วัตถุมงคลนั้นก็จะไม่คุ้มครองเรา

ดังนั้น...ในส่วนที่ท่านทั้งหลายร่วมกันทำมาเมื่อวานและวันนี้ จากความตั้งใจของกระผม/อาตมภาพก็คือ หาเงินให้ "พี่ไพ" สักล้านหนึ่ง เขาต้องการ ๑๕ ล้าน เราสายเดียวให้ไป ๑ ใน ๑๕ ก็น่าพอแล้ว

ต้องบอกว่ากระผม/อาตมภาพเป็นที่พึ่งของเพื่อนฝูงมาตลอด ลองไปอ่านในพรหมชาติดู ดวงของผมเขาบอกว่าอย่างไร ? "จักพึ่งผู้อื่นมิได้สักครา เขากลับพึ่งพาดีเนื้อดีใจ" โคตรแม่นเลย..! เพราะอะไร ? ก็เพราะว่าถ้าหากว่าสิ่งไหนที่กระผม/อาตมภาพทำไม่ได้ คนอื่นก็ทำไม่ได้ด้วย แต่ถ้าเป็นสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้ กระผม/อาตมภาพดันไปทำให้เขาได้ ก็เจริญสิครับ ทนต่อไปก็แล้วกัน

ทำเอาไว้มาก ถึงเวลาคนอื่นเขาไล่ไม่ทัน กำลังไม่พอ เขาช่วยเราไม่ได้ แต่ของเราเอง ถึงจะน้อยเท่าไร ก็ยังมากกว่าคนอื่น จึงต้องคอยช่วยเขาต่อไป