[เถรี]

ถาม : ตอนที่นั่งสมาธิ พยายามจะนั่งวิปัสสนาและกำหนดรู้ แต่พอไปถึงจุด ๆ หนึ่งเหมือนจับความรู้สึกตัวไม่ได้ เกิดความนิ่ง แต่หัวเราเกิดหงุดหงิดในหัว ซึ่งบางครั้งก็รู้สึกสุขที่ถูกกดทับในสภาวะนี้ แต่ก็รู้สึกว่าเวียน ๆ แล้วจับความรู้สึกไม่ได้ แบบนี้ถูกหรือผิด หรือต้องแก้ไขอย่างไรบ้างครับ ?
ตอบ : ความจริงไม่ต้องแก้หรอก แค่เรา "ไม่กลัว" และก็ "ไม่อยาก" เท่านั้น คำว่าไม่กลัวก็คือ เมื่อเกิดอาการขึ้นมาแล้วบางคนกลัว คำว่าไม่อยากก็คือ อย่าอยากให้เป็นเช่นนั้น อย่าอยากให้เป็นเช่นนี้

รักษาอารมณ์ใจเราเป็นกลาง ๆ แค่กำหนดรู้ว่าตอนนี้เป็นอย่างนั้น ถ้ารู้สึกว่ารักษาอารมณ์ใจเป็นกลางนั้นยาก เราก็กลับมาอยู่กับลมหายใจเข้าออกของเราก็ได้ ภาวนาของเราไปเรื่อย ๆ ถึงเวลาถ้าใจอยากสงบ ปล่อยให้เขาสงบ ถ้าหากว่าเขาอยากจะคิด เราค่อยเอาวิปัสสนาญาณมาให้คิด ง่าย ๆ เลยก็คือคิดให้เห็นว่าร่างกายนี้ไม่เที่ยงอย่างไร เป็นทุกข์อย่างไร ไม่ใช่เราไม่ใช่ของเราอย่างไร

ดังนั้น...ตรงจุดนี้ก็คืออย่าไปกลัวและอย่าไปอยาก ถ้าอยากสงบ ปล่อยให้สงบ ถ้าอยากจะคิด หาเรื่องที่ดีให้เขาคิด ไม่อย่างนั้น เขาจะฟุ้งซ่านไป รัก โลภ โกรธ หลง ครับ