เล่าเรื่องไปเมืองจีนต่อ "วันอังคารที่ ๒๒ ตุลาคม ๒๕๖๒ อากาศเหมือนเดิมคือติดลบ ๔ องศาเซลเซียส ปรากฏว่าโรงแรมโม่ฝานเป็นโรงแรมเดียวที่อาหารเช้าเป็นข้าวต้มกับหมั่นโถว และไม่ได้มีแต่ผัดผัก มีไส้กรอกสไลด์ให้ได้ด้วย พวกเราเจอแต่ข้าวต้มกับผัดผักมาหลายวัน ก็เลยคีบไส้กรอกกันกระจาย..!
กินเสร็จก็ไปสำรวจวัตถุโบราณของเขา มีของเก่า ๆ โชว์แขกไว้เยอะ มีของอย่างหนึ่งที่อาตมาดูไม่ออก ลักษณะเหมือนหัวไม้หรือรากไม้ ไม่รู้ว่าเป็นสมุนไพรสำคัญอะไรหรือเปล่า ? เพราะว่าเห็นมีโชว์อยู่หลายที่ ลองเอาให้น้องกิฟท์อ่านแล้ว น้องกิฟท์บอกว่าความรู้ภาษาจีนน้อยไปหน่อย อ่านไม่ออกว่าเขียนว่าอะไร น่าจะเป็นชื่อเฉพาะภาษาทิเบตแล้วเขียนเป็นภาษาจีน ก็เลยอ่านไม่ออก
ที่แน่ ๆ ก็คือระเบียงของโรงแรมโผล่ไปด้านหลัง จะเห็นยอดพีระมิดของภูเขาหยางเหม่ยหยง พวกที่ไปก่อนเรา ๕ วันไม่ได้เห็นอะไรเลย เพราะว่าเมฆหมอกปิดหมด แถมโดนหิมะถล่ม พวกเรามีอะไรเขาก็เปิดให้ดูหมด ข้าวของบางชิ้นของทางโรงแรมเห็นแล้วอยากซื้อ แต่เอ่ยปากไม่ออก เพราะรู้ว่าเป็นของสะสมของเขา กินข้าวเช้าเสร็จไปเข้าห้องน้ำก่อน เพราะว่าห้องน้ำรวมของประเทศจีนน่าเกลียดน่ากลัวไปหน่อย..!"
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 13-12-2019 เมื่อ 11:24
|