[รุ้งทรงกลด]

ผมเคยฝึกพิจารณาอสุภะมาได้สักระยะ แต่ก็ยังมีความรู้สึกต้องการและรักในความสวยงามของผู้หญิง เมื่อมีโอกาสได้สัมผัสกับกายหญิง ปรากฏว่าผมไม่กล้าที่จะใช้ปากสัมผัสกายเธอเพราะรู้สึกรังเกียจในความสกปรกในร่างกายของเธอคนนั้น ทั้ง ๆ ที่เขาก็สวย ก็เลยได้แค่ใช้มือสัมผัสกายเขาเท่านั้น สุดท้ายก็ไม่ได้มีอะไรกัน หลังจากนั้นมาไม่กี่วันก็กลับมารู้สึกว่าเสียดายว่าทำไมวันนั้นเราไม่ทำอะไรมากกว่านี้

อยากทราบว่าเพราะอะไรทำไมวันนั้นอยู่ ๆ ผมก็เกิดรังเกียจร่างกายของเธอคนนั้นขึ้นมากระทันหันจนไม่อยากจะมีอะไรด้วยครับ ความรู้สึกตอนนั้นทำไมมันเป็นเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ ถ้าเป็นอารมณ์วิปัสสนาญาณทำไมมันถึงไม่รู้สึกสนุก สดชื่น แต่กลับเบื่อและเซ็งแทนครับ