[เถรี]

เมื่อเสร็จจากการประชุมแล้ว พระเดชพระคุณพระเทพปริยัติโสภณ, ดร. ก็บอกว่า "อาจารย์เล็กไปเข้าปลุกเสกวัตถุมงคลได้เลยครับ ทางด้านนี้ที่เหลือ ถ้ามีอะไรก็จะว่ากันต่อไปเอง" กระผม/อาตมภาพจึงไปยังมณฑลพิธี ซึ่งจะมีการหล่อพระด้วย

เมื่อทำการอาราธนาบารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พรหม เทวดา ครูบาอาจารย์เรียบร้อยแล้ว หลับตาลงภาวนา ก็เห็นหลวงพ่อรูปหนึ่ง นั่งอยู่กลางวง กระผม/อาตมภาพยังคิดว่าตัวเองตาฝาด หรือว่าเฝือไปหรือเปล่า ? ลืมตาขึ้นมา ปรากฏว่าหลวงพ่อองค์นั้นคือหลวงพ่อขาว พระประธานในศาลาการการเปรียญของวัดสันติคีรีนั่นเอง

แต่แปลกตรงที่ว่าท่านมาในรูปของพระสงฆ์ พอลืมตาดูรูปพระสงฆ์ก็กลืนกับรูปพระพุทธที่ตั้งเป็นประธานอยู่ ถึงได้เข้าใจว่าพระพุทธเจ้าท่านมาสงเคราะห์ โดยเฉพาะเทวดาที่รักษาองค์หลวงพ่อขาว ท่านแสดงนิมิตให้เห็นว่า ท่านรับรู้ในการที่สร้างรูปของท่านให้ประชาชนที่เคารพนับถือได้บูชา

เมื่อเสร็จพิธีเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ขอตัว เดินทางไปยังวัดวังโพธิการาม หมู่ที่ ๑ ตำบลลุ่มสุ่ม อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี เพื่อถวายมุทิตาสักการะพระครูโพธิกาญจนธรรม (ทองยุ้ย ฐานธมฺโม) เจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ - สังขละบุรี (ธรรมยุต) เจ้าอาวาสวัดวังโพธิการาม ซึ่งท่านเจริญอายุวัฒนมงคล ๖๐ ปี เจอหน้าก็หัวเราะใส่กัน เพราะว่ากระผม/อาตมภาพเรียกท่านว่า "หลวงพี่ยุ้ย" มาตลอด โดยที่เพิ่งจะรู้ว่าท่านอายุน้อยกว่าในวันนี้เอง

เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องตลกที่บางทีก็หัวเราะไม่ออก อย่างเช่นว่ากระผม/อาตมภาพนั้นเรียกท่านเจ้าคุณองอาจ พระภาวนาประชานุกูล วิ. (องอาจ อาภากโร) เจ้าคณะอำเภอคลองหลวงแพ่ง เจ้าอาวาสวัดวีระโชติธรรมารามว่า "หลวงพี่" หรือไม่ก็เรียกสั้น ๆ ว่า "พี่องอาจ" มาตลอด

แต่เมื่อจับกลุ่มเข้าวงกันไป มีอยู่ครั้งหนึ่งที่วัดเขาวง (ถ้ำนารายณ์) ก็มีการไล่อายุไล่พรรษากัน ปรากฏว่าท่านเจ้าคุณองอาจเด็กที่สุด ตอนนั้นท่านเพิ่งจะอายุ ๔๘ - ๔๙ ปี ท่านถึงขนาดนั่งบ่นว่า "ทำไมกูหน้าแก่แท้วะ ?" กระผม/อาตมภาพก็ยังขำ ถึงได้เรียนถวายไปว่า "เรียกแล้วไม่รับคืนครับ" ในเมื่อเรียกพี่มาตลอด ก็ขออนุญาตเรียกต่อไปก็แล้วกัน..!