[เถรี]

คราวนี้การที่ญาติโยมมักจะโทรมาแล้วถามว่า ไปวัดวันโน้นวันนี้ แล้วจะได้เจอหรือเปล่า ? ซึ่งกระผม/อาตมภาพได้ยืนยันกับทุกท่านแล้วว่า โอกาสไปวัดแล้วเจอเป็นเรื่องยาก ถือว่าเป็นไปตามเวรตามกรรมก็แล้วกัน ถ้าหากว่าวาระมาถึง เลี่ยงกันไม่ได้ ต่อให้ไม่ตั้งใจมาก็ได้เจอ

แต่ก็มีลูกกิฟท์ไปเปิดแรลลี่เที่ยวชุมชนวัดท่าขนุนขึ้นมา ซึ่งได้นัดวันเวลาลงจองเอาไว้แล้ว ถ้าหากว่าใครอยากจะมาแล้วเจอแน่ ๆ ก็ไปจองแรลลี่เอาก็แล้วกัน เห็นเขามีการเล่นสนุกระหว่างทาง มีที่พัก มีอาหารอะไรให้ ถ้าไม่รู้จะไปจองที่ไหนก็พิมพ์คำว่า "กิฟท์จังพลังเวทย์" เข้าไปในเพจนั้นก็คงจะได้เจอ

ตรงจุดนี้ต้องบอกว่าตัวกระผม/อาตมภาพนั้นเป็นคนไม่รับกิจนิมนต์ทั่วไป อย่างเช่นว่าฉันเช้า ฉันเพล สวดมนต์เย็น อะไรประมาณนั้น เพราะว่าเวลามีไม่พอ จะรับเฉพาะญาติโยมที่เป็นคณะใหญ่ รวมกำลังใจคนมาก ๆ ส่วนพวกประเภท ฉันเช้า ฉันเพล สวดมนต์เย็นอะไรนั้น จะไปให้บุคคลประเภทเดียวเท่านั้น ซึ่งเป็นประเภทไหนก็ไม่บอกด้วย เดี๋ยวญาติโยมทำตามกติกาได้ อาตมาก็จะตายเร็วขึ้น..!

คราวนี้ในส่วนของต้นเดือน สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการจัดการกับบัญชีต่าง ๆ ให้เรียบร้อย ในส่วนของบัญชีวัตถุมงคล หลายอย่างก็หมดไปจากวัดแล้ว หลวงพ่อสุคโตก็เหลืออยู่แค่ไม่กี่องค์ เพราะว่าส่วนใหญ่อยู่กับเพจของกิฟท์จัง เหรียญทองคำรัชกาลที่ ๕ ซึ่งเหลืออยู่แค่ประมาณหลักสิบ ก็ไปอยู่กับไอ้ตัวเล็ก ส่วนเหรียญหลวงปู่สายหลายอย่าง ก็น่าจะเหลืออยู่เฉพาะในตู้ที่วัดท่าขนุนเท่านั้น เรื่องพวกนี้ก็ต้องบอกว่าใครเร็วก็ได้ไป ใครช้าถึงเวลาจะมาเสียใจก็ไม่ทันแล้ว

ไปนึกถึงสมัยที่อยู่กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ตอนที่ท่านออกสมเด็จองค์ปฐมรุ่นแรก ท่านสั่งให้ช่างสร้าง ๓๐,๐๐๐ องค์ ปรากฏว่าได้มาแค่ ๓,๐๐๐ องค์ เนื่องเพราะว่าช่างไม่ถนัดในการทำพระองค์เล็ก ๆ สำหรับห้อยคอ เวลาถอดแบบแล้วซุ้มมักจะหักเสียหาย ไม่สมบูรณ์

เมื่อเวลาจัดงานวัด แล้วคนไปเป็นแสน แต่มีพระให้แค่ ๓,๐๐๐ องค์ กระผม/อาตมภาพเองยอมควักกระเป๋าหมดตัว จองเอาไว้ ๑๐๐ องค์ ก็ปรากฏว่าหลวงพ่อวิรัชที่ดูแลในเรื่องวัตถุมงคลของวัด เมื่อถึงเวลาปลุกเสกเสร็จ ก็เอามายัดใส่ย่ามให้ แต่ก็ดันมีคนตาดีเห็นเข้า

ลองคิดดูว่าคนจำนวนหลายหมื่นถึงระดับแสน แล้ววัตถุมงคลมีอยู่แค่ ๓,๐๐๐ องค์ จึงเกิดอาการโกลาหลชนิดที่บรรดา ส.ห. และตำรวจวัดช่วยกันกันคนเท่าไรก็ไม่สำเร็จ หลายคนถึงขนาดกระโดดข้ามเคาน์เตอร์จำหน่ายวัตถุมงคลเข้ามาข้างใน เพื่อที่จะเอาวัตถุมงคลให้ได้ กระผม/อาตมภาพเองก็โดนทึ้งจนกะรุ่งกะริ่ง..! สรุปว่า ๑๐๐ องค์ที่จองไว้ ไม่เหลือแม้แต่องค์เดียว ที่แน่ ๆ ก็คือเลิกงานแล้วเป็นลม..! เพราะว่าคนเป็นหมื่นยัดมาอยู่ตรงหน้า ไม่มีอากาศให้หายใจ