[เถรี]

"คราวนี้การเดินทางทำให้เห็นว่า ในช่วงไวรัสโควิด ๑๙ ระบาดที่ผ่านมา กิจการที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวนี่ลำบากมาก โรงแรมดี ๆ ห้องหรู ๆ เลย ราคาแค่สี่ห้าร้อยบาทต่อคืนเท่านั้น ห้องใหญ่ประมาณห้องรับสังฆทานนี้ เตียงขนาดคิงส์ไซส์ ราคา ๕๕๐ บาท ลดให้พระ ๕๐ บาท เหลือ ๕๐๐ บาทถ้วน พูดง่าย ๆ ว่าไปสัก ๑๐ คน ยังนอนไม่เบียดกันเลย สบาย ๆ

ขณะเดียวกันก็เห็นประสิทธิภาพของโครงการคนละครึ่ง ไม่ว่าร้านเล็กร้านใหญ่ ส่วนใหญ่แล้วเข้าโครงการ เท่ากับว่าวันหนึ่ง ถ้าเราจ่าย ๑๕๐ บาท ทางรัฐบาลก็จ่ายตามอีก ๑๕๐ บาท เป็นโครงการที่อาตมาเห็นว่าเข้าท่าที่สุด โครงการเที่ยวด้วยกันนั้นไม่ได้เรื่อง เที่ยวด้วยกันบังคับว่าต้องมีอนาคต ต้องจองที่พัก

คราวนี้ลักษณะของการไปแบบนั้นมีอย่างหนึ่ง ก็คือเสี่ยงว่าจะโดนผีหลอกหรือเปล่า ? การพักในสถานที่ต่าง ๆ ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ ไปถึงที่แห่งหนึ่งก็ค่ำแล้ว ทางด้านอีสานหกโมงครึ่ง ทุ่มหนึ่งนี่จะมืดมาก เพราะว่าตะวันขึ้นทางอีสานก่อน แล้วไปตกทางด้านตะวันตก ก็แปลว่าอีสานจะมืดก่อนภาคอื่น หกโมงครึ่งทุ่มหนึ่งนี่มืดตื๋อเลย ถึงเวลาก็เปิดกูเกิ้ลถามที่พักแถวนี้ ปรากฏว่าเจ้าที่โผล่มากวักมือเรียกเลย "มาทางนี้ครับ" ไปก็ไป เลี้ยวตามไป เจอโรงแรมดีมาก ดีใจที่เจ้าที่เขามาเรียก"