[เถรี]

"คณะกรรมการสิ่งแวดล้อมเชื่อคนง่าย...เขาบอกอะไรแล้วเชื่ออย่างหนึ่ง ไม่ยอมลำบากเดินทางเข้าไปให้ถึงที่อีกอย่างหนึ่ง พวกเหมืองลึก ๆ ก็ทำอีเหละเขละขละตามแบบของเขา ปล่อยน้ำที่ล้างแร่ลงไปในลำธารเลย ได้ยินเขาบอกว่าต้องใช้เวลาหลายสิบปีที่จะต้องค่อย ๆ ขุดลอกลำห้วยทั้งสายเพื่อฟื้นฟูใหม่

อาตมาเองธุดงค์ไปอยู่แถวนั้นหลายปี ก็น่าจะกินน้ำในห้วยคลิตี้ไปไม่เบา มิน่าว่าป่วยออด ๆ แอด ๆ อยู่เป็นประจำ แล้วที่ยิ่งกว่านั้นก็คือ สมัยนั้นถ้าเร่งรีบ วันลาหมด กลัวว่าจะกลับวัดท่าซุงไม่ทัน ก็โบกรถแร่ ซึ่งขนสารตะกั่วมาเต็มท้ายรถของเขา รถ ๑๐ ล้อนั่นแหละ ถึงเวลาก็ยืนมาท้ายกระบะ ขาจมอยู่ครึ่งแข้งบนกองตะกั่วนั่น

ตะกั่วที่ออกมาจากโรงงาน เหมือนอย่างกับบดเป็นผงทราย แล้วก็เปียก ๆ เพราะว่าต้องผ่านการล้าง ผ่านขั้นตอนของเขาออกมา ถึงเวลาพวกคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมไปตรวจสอบก็เรียบร้อยทุกอย่าง ที่ไหนได้...ชาวบ้านป่วยจะตายกันหมด จนกระทั่งพวกเอ็นจีโอบุกเข้าไปเอาตะกอนลำธารมาตรวจสอบ พบสารตะกั่วล้วน ๆ"