[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๕ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ วันนี้กระผม/อาตมภาพมีภารกิจสำคัญก็คือ ต้องไปร่วมพิธีปิดโครงการอบรมพระสงฆ์ผู้นำหมู่บ้านรักษาศีล ๕ และพิธีเปิดการอบรมพระอุปัชฌาย์ ซึ่งเป็นรุ่นที่ตกค้างตั้งแต่พุทธศักราช ๒๕๖๓, ๒๕๖๔ และรุ่นปัจจุบันคือ ๒๕๖๕ จึงต้องเดินทางมายังวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง)

คราวนี้การที่มาร่วมในพิธีเปิดนั้น นอกจากมาในฐานะคณะกรรมการสอบอบรมพระอุปัชฌาย์รุ่นนี้แล้ว กระผม/อาตมภาพยังมาในฐานะพระสังฆาธิการเจ้าคณะปกครอง ซึ่งต้องมีหน้าที่ในการสนับสนุนการอบรม โดยเฉพาะทางคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมินั้น รับเป็นเจ้าภาพถวายภัตตาหารเพลแก่ผู้เข้ารับการอบรมทั้งหมด ในวันที่ ๓๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖

ในการอบรมพระอุปัชฌาย์นั้น แม้ว่าทางด้านมหาคณิสสรจะเข้มงวดประการใดก็ตาม ก็เป็นการเข้มงวดได้เฉพาะในการสอบอบรมเท่านั้น แต่ว่าหลังจากที่สอบผ่านไปแล้ว ก็ต้องขึ้นอยู่กับจิตสำนึกและการประพฤติปฏิบัติของผู้ที่ทำหน้าที่พระอุปัชฌาย์ทุกรูป เพราะว่าท่านทั้งหลายเหล่านั้น แม้ว่าจะผ่านการอบรมซึ่งจะเข้มงวดกวดขันขนาดไหนก็ตาม เมื่อถึงเวลาแล้ว ถ้าพ่ายแพ้ต่อ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ก็อาจจะอยู่ในลักษณะรับจ้างบวช ก็คือสักแต่ว่านั่งพระอุปัชฌาย์ให้ครบกฎเกณฑ์กติกาตามพระธรรมวินัย แต่ไม่ได้ทำหน้าที่ในการอบรมกุลบุตร ซึ่งตนเองต้องทำตามหน้าที่ของพระอุปัชฌาย์เลย..!

พูดง่าย ๆ ว่า ถ้าเป็นเป็ดเป็นไก่ ก็เป็นพวกไข่แล้วทิ้ง ไม่ได้ทำหน้าที่ฟูมฟักจนกระทั่งลูกเต้าของตนเองโตมา ซึ่งแม้ว่าการฟูมฟักจนโตมา ลูกเต้าก็อาจจะมีที่นอกลู่นอกทางอยู่แล้ว แต่ในเมื่อปราศจากการฟูมฟักให้เติบโตมาในหนทางที่ถูกต้อง ก็อาจจะมีการนอกลู่นอกทางเกือบจะ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ ดังนั้น..พระอุปัชฌาย์ ถึงแม้ว่าจะผ่านความเข้มงวดกวดขันประการใดก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือกำลังใจของพระอุปัชฌาย์เอง

ในสมัยพุทธกาลนั้น องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประทานพระบรมพุทธานุญาตเอาไว้ว่า พระเถระที่พรรษาพ้น ๑๐ รู้พระธรรมวินัยครบถ้วน อาจอบรมกุลบุตรซึ่งตนอุปสมบทให้เป็นพระภิกษุที่รู้พระธรรมวินัยและปฏิบัติตามได้ถูกต้อง ก็สามารถเป็นพระอุปัชฌาย์ให้การอุปสมบทได้ โดยพระอุปัชฌาย์รูปแรกในพระพุทธศาสนา ซึ่งให้การอุปสมบทตามวิธีที่เรียกว่า ติสรณคมนูปสัมปทานั้น ก็คือพระสารีบุตรมหาเถระ องค์อัครสาวกเบื้องขวานั่นเอง ได้ทำการบรรพชาให้แก่สามเณรราหุล ต่อมาก็ได้ให้การอุปสมบทแก่ราธพราหมณ์