[เถรี]

แม้กระทั่งวัดท่าขนุนของเรา มีคนโทรศัพท์มาถามว่า จะอยู่ประจำที่วัดท่าขนุน กระผม/อาตมภาพจะอนุญาตไหม ? ได้บอกไปว่า อันดับแรก..ทำตามระเบียบวัดได้ก็อยู่ได้ อันดับที่สอง..การด่าด้วยปาก ถากด้วยตา แสดงกิริยาไม่เป็นมิตร เราทนได้ไหม ? ถ้าทนได้ก็อยู่ได้..!

เพราะว่าเรื่องของสถานที่ เรื่องของผู้นำ ต่อให้ดีขนาดไหนก็ตาม ไม่ได้แปลว่าทุกคนในที่นั้นจะดีหมด ในเมื่อทุกคนยังอยู่ในระหว่างของการขัดเกลา กาย วาจา ใจ ของตนเอง ถ้าหากว่ามีจิตสำนึก เร่งรีบขัดเกลาแก้ไขข้อผิดพลาดของตน ก็สามารถที่จะอยู่ร่วมกับคนอื่นได้ แต่ถ้าหากว่าปัญญาน้อย ขัดเกลา กาย วาจา ใจ ของตนเองได้น้อย ก็จะต้องกระทบกระทั่งกับคนอื่นอยู่เสมอ

ดังนั้น..ในเรื่องของหน่วยงานต่าง ๆ แม้กระทั่งวัดวาอาราม ไม่ใช่ว่าผู้นำดี สถานที่ดี แล้วทุกอย่างจะดีหมด ไอ้เรื่องที่ดีหมดนั้น ภาษาวัยรุ่น เขาบอกว่า "อยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์" ก็คือมีแต่ในฝันเท่านั้น โลกของความเป็นจริงโหดร้ายกว่าที่คิด แต่สถานที่ยิ่งโหดร้าย ถ้าเราสามารถอยู่ แล้วขัดเกลาตนเองได้ จะประสบความสำเร็จง่ายกว่าที่อื่น เพียงแต่ว่าจะทนแรงเสียดทานที่หนักขนาดนั้นได้หรือไม่ ?

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๓ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)