[เถรี]

ถ้าเป็นพระมหากษัตริย์ ก็ต้องมีทศพิศราชธรรม หลักธรรม ๑๐ ประการ ตั้งแต่ทาน ศีล ไล่ขึ้นไป

ถ้าหากว่าเป็นหมู่คณะในการปกครอง คล้าย ๆ กับคณะรัฐบาลในปัจจุบัน ซึ่งในสมัยพุทธกาล มีอยู่ ๒ ประเทศ ก็คือมัลละกับปาวา ซึ่งผู้นำได้รวมกันเป็นคณะมัลลกษัตริย์ องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็พระราชทานอปริหานิยธรรมทั้ง ๗ ประการให้

เราจะเห็นได้ว่า ในเรื่องของการปกครองนั้น องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ได้ตรัสสรรเสริญว่าระบอบไหนดี เพราะว่าระบอบจะดีแค่ไหนก็ตาม สำคัญตรงคนที่ใช้ระบอบนั้น เราจะเห็นว่าในปัจจุบัน ผู้นำโลกประชาธิปไตยอย่างที่พวกเราเคยเชื่อมั่นกัน อย่างสหรัฐอเมริกา อังกฤษ ฝรั่งเศส เหล่านี้เป็นต้น ปรากฏว่าสิ่งต่าง ๆ ที่ประเทศเหล่านี้ได้กระทำนั้น ย่ำแย่กว่าผู้นำทางโลกเผด็จการเสียอีก..!

ถ้าหากว่าดูในบ้านเราเมืองเรา ประชาธิปไตยดำเนินมาตั้งแต่ปี ๒๔๗๕ มาถึงปีนี้ ถ้าเป็นคนก็อายุ ๙๐ ปีแล้ว ระบอบการปกครองของบ้านเราก็ยังลุ่ม ๆ ดอน ๆ แล้วถ้าหากว่าไปดูระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ไม่ต้องมองไกล เอาแค่สมัยในหลวงรัชกาลที่ ๕ ประเทศไทยของเราเจริญที่สุดในเอเชีย เจริญกว่าญี่ปุ่นอีก ดังนั้น..ในเรื่องของอัตตาธิปไตย คือการถือตนเป็นใหญ่ หรือที่เรียกในภาษาปัจจุบันว่าเผด็จการ ไม่ใช่ว่าไม่ดี เพราะว่าขึ้นอยู่กับผู้นำเหมือนกัน

ถ้าหากว่าโลกาธิปไตย เสียงข้างมากเป็นประมาณ ที่เราไปบอกว่าประชาธิปไตย อย่างที่กระผม/อาตมภาพเคยเปรียบเทียบเอาไว้ว่า โจรก็สามารถใช้เสียงข้างมากได้ ถ้าเสียงข้างมากของหมู่โจรบอกว่าเลือกคนนี้เป็นผู้นำ แล้วคนดีมีเสียงข้างน้อย ก็แปลว่าเราจะต้องมีโจรเป็นผู้นำ ทั้ง ๆ ที่เป็นประชาธิปไตย