[เถรี]

ถาม : เมื่อเช้านี้โซ่ยกู๋เป็นสโตรก หนูก็เลยเอาปัจจัยมาถวายอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรของโซ่ยกู๋ แต่คราวนี้หนูมีความรู้สึกว่าที่โซ่ยกู๋เจ็บก็เป็นกรรมของโซ่ยกู๋ แล้วหนูรู้สึกสงสารเจ้ากรรมนายเวรของโซ่ยกู๋

หนูก็เลยตั้งใจมาทำบุญ หนูไม่ได้อยากให้โซ่ยกู๋หายหรือไม่หาย แต่หนูอยากทำบุญให้เจ้ากรรมนายเวรเขามากกว่า หนูไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ ๆ ถึงได้รู้สึกแบบนี้ แปลก ๆ หน่อย ๆ

โซ่ยกู๋เป็นญาติที่เคารพกันอยู่แล้ว ไม่ได้มีอะไรผิดพ้องหมองใจกัน แต่หนูรู้สึกเฉย ๆ กับโซ่ยกู๋ ห่วงแต่ไม่ได้รู้สึกอยากให้หายหรือไม่อยากให้หาย หนูรู้สึกห่วงเจ้ากรรมนายเวรเขามากกว่า แปลกไปไหมคะ ?
ตอบ : ว่าไปแล้วก็ปกติ เมื่อถึงเวลาเห็นเขาทวงหนี้ คนส่วนมากก็มักจะว่าเจ้าหนี้หน้าเลือด ทวงไม่เป็นเวล่ำเวลา ไม่ค่อยมีคนนึกถึงเจ้าหนี้หรอกว่าลำบากขนาดไหน ที่จะต้องไปทวงเงินคนที่ยืมแล้วไม่จ่าย ทีนี้ของเรามองไปถึงจุดนั้น ก็เลยกลายเป็นห่วงเจ้าหนี้ แทนที่จะห่วงลูกหนี้

ถาม : หนูเพิ่งเคยรู้สึกเป็นครั้งแรกก็หนนี้แหละค่ะ ?
ตอบ : เป็นเรื่องธรรมดา ใครทำใครได้ เมื่อเขาทำเอาไว้เขาก็ต้องรับ ถ้าเรายอมรับว่าธรรมดาเป็นอย่างนี้ ก็จะเกิดอารมณ์อย่างนี้