[เถรี]

ขอให้ทุกท่านได้ทราบว่า ในเรื่องของการทำดีทำชั่วนั้น โดยธรรมชาติแล้ว คนเรามีสภาพจิตที่ไหลลงต่ำได้ง่ายมาก ดังนั้น...การที่ไปปลดล็อคกัญชาจากพืชเสพติด ให้ออกมากลายเป็นพืชทางเกษตร โอกาสที่จะทำให้เสียหายใหญ่หลวงย่อมมีมากกว่า

เพราะว่าโดยปกติแล้ว คนเราก็ไม่มีใครที่จะใช้ในทางการแพทย์รักษาโรค ส่วนใหญ่ก็คือใช้ในการย้อมจิตของตนให้มึนเมา คราวนี้ถ้าหากว่าเรารู้เท่าทัน แล้วใช้ในการักษาโรค ก็ยังต้องอาศัยหลักมัชฌิมาปฏิปทาขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็คือต้องใช้แต่พอเหมาะพอดี

พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงเคยเล่าให้ฟังว่า สมัยที่ยังอยู่วัดบางนมโคนั้น วัดข้างเคียงแห่งหนึ่งมีสระน้ำอยู่ภายในวัด ปรากฏว่าวันหนึ่งปลาช่อนตัวใหญ่ลอยหัวขึ้นมา จะตายด้วยสาเหตุอะไรก็ไม่ทราบ บรรดาเด็กวัดเห็นเข้าก็ไปนำมาทำเป็นอาหาร โดยตกลงกันว่าจะผัดเผ็ดพริกไทยอ่อน เนื่องจากว่าปลาเริ่มอืดแล้ว อาจจะมีกลิ่นบ้าง จึงต้องอาศัยเครื่องแกงต่าง ๆ มากลบกลิ่นปลา

เมื่อตกลงกันว่าผัดเผ็ดพริกไทยอ่อน ก็พอดีหลวงพ่อเจ้าอาวาสเดินผ่านไป หลวงพ่อเจ้าอาวาสท่านก็ปรารภลอย ๆ ว่า "ถ้าใส่กัญชาสักหน่อยจะอร่อยมาก" บรรดาลูกศิษย์วัดมองหน้ากัน แล้วด้วยความที่ขาดมัชฌิมาปฏิปทา ก็มาคิดกันว่า ถ้าใส่หน่อยจะอร่อยมาก ก็ใส่ให้เยอะ ๆ ไปเลยแล้วกัน จึงได้ใส่ใบกัญชาสดลงไปหลายกำ แล้วก็ยังมีน้ำจิตน้ำใจด้วยการนำไปถวายหลวงพ่อเจ้าอาวาสด้วย

หลวงพ่อเจ้าอาวาสก็ไม่ทราบว่าเจอบรรดาลูกศิษย์ "เล่น" เสียแล้ว จากที่ปรารภว่าใส่ไปหน่อยจะอร่อยมาก เจอใส่ใบกัญชาไปหลายกำ เมื่อถึงเวลาฉันเสร็จ ตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ เล่าให้ฟังก็คือ หัวไถพื้นอยู่ตรงนั้นแหละ หลับไม่รู้เรื่องไปเลย ใครมาเรียกก็ได้แต่ อือ ๆ ๆ เท่านั้น

หลับไปประมาณ ๒ วันกับ ๒ คืน กว่าที่จะตื่นขึ้นมาในลักษณะที่เรียกง่าย ๆ ว่า "ยังไม่เป็นผู้เป็นคน" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น แม้แต่ในทางที่ก่อให้เกิดประโยชน์ ถ้าหากว่าเราใช้เกินไปจนกลายเป็นไม่มีมัชฌิมาปฏิปทา ก็ยังก่อให้เกิดโทษได้ง่าย