[เถรี]

"อาตมาจะสึกตามที่ตั้งใจไว้ คือ บวช ๗ วัน ถือเป็นการสร้างชีวิตใหม่ของตัวเอง แต่ว่าในช่วงนั้นอาตมาขึ้นไปช่วยงานหลวงตาวัชรชัยที่ศาลานวราชบพิตร หลวงตามีหน้าที่รับคนเข้าพักและจำหน่ายวัตถุมงคล บางทีคนมาขอที่พักด้วย มาบูชาวัตถุมงคลด้วย ท่านแบ่งภาคไม่ได้ก็ขึ้นไปช่วยกัน จะมีโอกาสพบหลวงพ่อวัดท่าซุงเฉพาะช่วงบ่ายที่ท่านขึ้นไปรับสังฆทาน

วันนั้นหลวงพ่อท่านก็บอกว่า "พระเว้ย...ไปช่วยจัดที่ด้านหลังโบสถ์ เยื้อง ๆ ตึกธัมมวิโมกข์หน่อย" กราบเรียนถามว่า "เพื่ออะไรครับ ?" ท่านบอกว่า "จัดที่บูชาสักที่หนึ่ง จัดเป็นโต๊ะหมู่ เอากระถางธูปเชิงเทียนอะไรให้พร้อม หลวงพ่อขนมจีนท่านเป็นเจ้าอาวาสรูปที่ ๒ ของวัดท่าซุง ท่านมีหน้าที่ดูแลพวกแกอยู่ ท่านบอกว่าช่วยตั้งที่บูชาให้เป็นทางการ ท่านจะได้ทำหน้าที่ได้เต็มที่หน่อย"

ก็เลยไปหาโต๊ะหมู่ได้ชุดหนึ่ง กระถางธูปเชิงเทียนเก่ามากสนิมขึ้นดำปี๋เลย ก็ต้องไปเอาบรัสโซจากป้าศุมาค่อย ๆ ขัด ขัดไปขัดมา ไม่เงาสักที อาตมาปากคันเลยออกปากว่า "ถ้าวันนี้ผมขัดขึ้นครบ ๗ ตัวจะว่าอย่างไร ?" สมัยนั้นสลากกินแบ่งเป็นเลข ๗ ตัวนะ ไม่ใช่ ๖ ตัวอย่างตอนนี้ หลวงตาวัชรชัยอยู่ใกล้ ๆ รู้ว่าไม่เหมาะไม่ควรก็ดุว่า "ไอ้นี่ทะลึ่งละ..!"

ด้วยความที่ปฏิบัติมา ความรู้สึกตัวเองจะไวมาก จึงสังเกตเห็นว่า มีความรู้สึกหนึ่งผุดขึ้นว่า "เราไม่ควรที่จะอยู่วัดนี้แล้ว" ความรู้สึกบอกตัวเองอย่างนั้น ตอนทำงานอยู่ก็ไม่กระไรนะ พอตั้งที่บูชาอะไรเสร็จสรรพ กราบไหว้แล้วกลับกุฏิ ความรู้สึกยิ่งมากขึ้น ๆ ทุกที จนกระทั่งเหมือนกับจะรับไม่ไหว พอทำวัตรค่ำเสร็จ อยากจะออกไปจากวัดเดี๋ยวนั้นเลย ไปที่ไหนก็ได้ ไปให้ไกล ๆ เลย เพราะรู้สึกว่าวัดนี้เราไม่สมควรที่จะอยู่แล้ว

จนกระทั่งท้ายสุดภาวนาก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ ไม่รู้ว่าทำอย่างไรก็วิ่งในกุฏิ วิ่งภาวนา เรื่องวิ่งภาวนานี่ถนัดตั้งแต่ตอนเป็นทหารแล้ว วิ่งภาวนาไปเรื่อย ไม่รู้เหมือนกันว่าผ่านไปกี่ชั่วโมง รู้แต่ว่าหมดแรงพับไปเลย พอตื่นเช้าขึ้นมา ความรู้สึกก็เกิดขึ้นมาใหม่อีก เดินบิณฑบาตก็รู้สึกอีก ความรู้สึกก็คือวันนี้ต้องไปให้พ้นจากวัดให้ได้

ที่วัดท่าซุงทำวัตรกันสาย คือ ทำวัตร ๘ โมงครึ่ง หลังฉันเช้าเสร็จ หลวงตาวัชรชัยเห็นเดินหน้าดำคร่ำเครียดมาก็ถาม "เฮ้ย...เป็นไรวะ ?" ก็เล่าให้ฟังว่าความรู้สึกเป็นตั้งแต่เมื่อวานตอนนั้น หลวงตาบอกว่า "สงสัยหลวงปู่จะเล่นงานแกแล้ว เดี๋ยวทำวัตรเสร็จให้ไปขอพานดอกไม้ธูปเทียนจากป้าศุ รีบไปกราบขอขมาหลวงปู่เสียก่อน"