[เถรี]

ในเมื่ออดีตพระนักเทศน์ชื่อดัง ผิดพลาดใน ๒ ส. ก็คือสตรีและสตางค์ ไม่ว่าจะโดยเจตนาหรือว่าโดนล่อลวงก็ตาม ก็ต้องถือว่าท่านไม่ได้มีพระอุปัชฌาย์อาจารย์ที่ให้ความเข้มงวดในการสั่งสอน และไม่ได้ตีกรอบของตนเองเพื่อระมัดระวังตัวให้สมกับที่เป็นศากยบุตรพุทธชิโนรส

การตีกรอบตนเองนั้นต้องขีดเส้นให้ชัดเจน อย่างเมื่อสมัยที่กระผม/อาตมภาพยังเป็นพระใหม่อยู่นั้น ถ้าหากว่าผู้หญิงเข้าใกล้ ก็จะไล่เตลิดเปิดเปิงไปเลย จนกระทั่งมาได้สติ เพราะมีโยมท่านหนึ่งนำเอาของขวัญปีใหม่มาให้ ตอนนั้นน่าจะประมาณพรรษาที่ ๔ เมื่อรับเอาไว้แล้วก็บอกว่า "ขอให้มีความสุขความเจริญ มีความปรารถนาที่สมหวังตลอดปีนะจ๊ะ" แล้วโยมก็ตอบกลับมาว่า "หลวงพี่ก็พูดดี ๆ กับคนอื่นเป็นเหมือนกันด้วยหรือ !!?"

เมื่อนึกย้อนหลังไปแล้วก็ตกใจ เพราะว่าก่อนหน้านั้น ถ้าหากว่าผู้หญิงมาใกล้ ก็จะโดนไล่เตลิดเปิดเปิง ถ้าหากว่าใครดื้อก็อาจจะโดนด่าไปเลย ลืมไปว่าเรานั้นอยู่ในสภาพของพระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา ที่ควรจะเจริญศรัทธาแก่ญาติโยม ไม่ใช่ไปขับไล่ด่าว่าในลักษณะอย่างนั้น แต่ว่าด้วยความที่ตั้งใจระมัดระวังป้องกันตนเอง จึงได้ใช้คำพูดที่รุนแรงเกินไปบ้าง จึงได้ขอโทษญาติโยมทั้งหลาย แล้วก็ปรับตนเองใหม่

ในปัจจุบันนี้ คนทองผาภูมิกล่าวว่า "พระอาจารย์เล็กนั้นดุอย่างกับหมา และตรงเวลาจนน่าเกลียด" ซึ่งตรงนี้ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายฟังดู ก็อาจจะคิดว่ากระผม/อาตมภาพนั้น โหดร้ายกับญาติโยมจนเกินไป แต่เราก็ประมาทไม่ได้ว่าตนเองอายุมาก พรรษามาก มีประสบการณ์มาก เพราะว่าเพศตรงข้ามนั้นมีมารยา ๕๐๐ เล่มเกวียน ตามที่โบราณกล่าวเอาไว้ ถ้าเราพลาดเมื่อไรก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเสียหายทั้งตนเองและพระพุทธศาสนาหรือไม่ ? จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องขีดวงของตนเองอย่างชัดเจนว่าอะไรได้ อะไรไม่ได้ เป็นต้น

ดังนั้น...ตรงจุดนี้ขอให้พระภิกษุสงฆ์สามเณรของเราระมัดระวังอย่างเต็มที่ เราจะไปหวังให้คนอื่นเมตตาปล่อยให้เราอยู่รอดปลอดภัยในพระพุทธศาสนานั้น ย่อมเป็นไปไม่ได้ เราเองก็จะต้องระมัดระวังตนเองด้วย

ในเรื่องของเพศตรงข้ามก็ดี ในเรื่องของทรัพย์สินเงินทองก็ตาม จะอยู่ในลักษณะว่าตบมือข้างเดียวย่อมไม่มีวันดัง ยกเว้นว่าเราจะยื่นหน้าไปให้เขาตบเสียเอง..! จึงต้องระมัดระวังกาย วาจา และใจของตนเองอย่างที่สุด พลาดเมื่อไร นอกจากตนเองเสียหายแล้ว วัดวาอารามก็เสียหาย พระอุปัชฌาย์อาจารย์ก็เสียหาย โดยเฉพาะในส่วนของพระพุทธศาสนานั้นจะเสียหายมากที่สุด

วันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา ตลอดจนกระทั่งบอกกล่าวแก่ญาติโยมทั้งหลายแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๔ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)