[เถรี]

ประการแรกก็คือ เท่าที่เห็นมาภายในหนึ่งวัน พระท่านที่ไปอยู่โรงพยาบาลสงฆ์ฉันอย่างน้อย ๕ มื้อ ซึ่งตรงนี้อาตมภาพรับไม่ได้ แล้วก็ยังมาเซ้าซี้ซักไซ้กวนใจอาตมภาพในตอนนั้น ซึ่งเพิ่งจะอายุ ๓๐ ว่าทำไมไม่ฉันอาหาร เป็นพระหนุ่มฉันมื้อเดียวจะอยู่ได้อย่างไร ?

ประการที่สอง พระของเราห้ามนอนร่วมกับอนุปสัมบัน (ผู้ที่มีศีลน้อยกว่า) ที่เป็นชายเกิน ๓ คืน เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องไม่ดีไม่งามขึ้น ซึ่งในสมัยพุทธกาลเราไม่ทราบว่าเป็นอย่างไร แต่ในสมัยนี้เราจะเห็นว่าอนุปสัมบันจำนวนหนึ่ง จะเป็นชายก็ไม่ใช่ชาย จะเป็นหญิงก็ไม่ใช่หญิง พระพุทธเจ้าท่านจึงกันไว้ให้ตั้งแต่ ๒,๖๐๐ ปีมาแล้ว

ประการที่สามก็คือ พระภิกษุของเราห้ามนอนร่วมกับอนุปสัมบันที่เป็นหญิงแม้ชั่วขณะหนึ่ง พูดง่าย ๆ ว่าเอนหลังลงแตะพื้นก็โดนอาบัติ ศีลขาดไปแล้ว แต่ว่าที่เห็นก็คือ ญาติโยมที่เป็นผู้หญิงจำนวนมากต่อมากด้วยกัน ไปนอนเฝ้าหลวงปู่หลวงพ่อของตน แล้วก็ยังมีเรื่องอีกเยอะแยะมากมายที่ทำให้เกิดความสลดใจ

อย่างเช่นว่าหายป่วยแล้วแต่ไม่ยอมออกจากโรงพยาบาล ทะเลาะกับหมอทะเลาะกับพยาบาลอยู่ทุกวัน ต้องการจะอยู่ต่อเพราะว่ามีรายได้ดี..! เนื่องจากคนไปสงเคราะห์พระป่วยกันเป็นจำนวนมาก ต่างคนต่างแย่งเตียงที่อยู่ใกล้ประตูมากที่สุด เพราะว่าญาติโยมที่เข้ามาก็จะเริ่มถวายจากตรงนั้นก่อน เป็นการประกันว่างานนี้ได้แน่..! ในเมื่อทนไม่ไหว อาตมภาพก็เลยต้องหมอบอกว่า "ขอกลับไปตายที่วัด..!" ทนดูพวกเดียวกันไม่ได้ นั่นเป็นประการหนึ่ง

อีกประการหนึ่งก็คือ การที่พระของเราพอไม่ได้อยู่ต่างหาก ก็จะเป็นเหตุให้ต้องอาบัติศีลขาดได้มาก จึงต้องมีการสร้างตึกสงฆ์อาพาธเพื่อแยกพระออกมาอยู่ต่างหาก ถ้าหากว่าทางผู้อำนวยการโรงพยาบาลมีความเข้าใจ จัดหาหมอหรือพยาบาลที่รู้จักดูแลภิกษุไข้มาได้ ก็จะเป็นเรื่องที่วิเศษมาก แต่ถึงทำไม่ได้ ขอให้แยกออกมาต่างหาก เพื่อป้องกันอาบัติต่าง ๆ ไปได้หลายข้อก็ยังดี

อย่างของอาตมภาพนั้น แม้ว่านอนเตียงอยู่ ดึงม่านปิดรอบเตียงแล้ว ก็มีโยมผู้หญิงที่เฝ้าหลวงปู่เตียงข้าง ๆ มาเปิดทุกครั้ง ทันทีที่ปิดม่าน เขาก็จะรูดเปิดทันที จนกระทั่งอดรนทนไม่ไหวถามว่ามายุ่งอะไรกับเตียงของอาตมาด้วย ? เขาบอกว่า "ขออาศัยพัดลมด้วย ของเตียงหลวงปู่เตียงเดียวเย็นไม่พอ" ทันทีที่รูดม่านปิด ก็แปลว่าเขาจะไม่ได้พัดลมจากทางด้านนี้ อาตมาถึงได้ "เซ็ง" ในอารมณ์ว่า "กูพยายามจะหนีอาบัติ แต่มันก็ทำให้กูต้องอาบัติทุกครั้ง..!" ก็เลยอยู่ไม่ได้