[เถรี]

อีกส่วนหนึ่งที่อยากจะใช้พื้นที่ตรงนี้บอกกล่าวก็คือว่า ญาติโยมทั้งหลายที่มีน้ำจิตน้ำใจ แต่ว่าอาจจะ "ฉลาดน้อย" ไปหน่อย อย่างเช่นไปโพสต์ว่ากระผม/อาตมภาพต้องการสิ่งโน้นสิ่งนี้ ถ้าหากว่าตนเองซึ่งเป็นผู้ถวายตายไปแล้ว ก็ขอให้ท่านอื่น ๆ ช่วยกันถวายต่อด้วย..!

ขอบอกกล่าวอย่างชัดเจนว่า กระผม/อาตมภาพไม่มีสิ่งหนึ่งประการใดที่ต้องการเลย เพราะว่าปัจจัย ๔ คือ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรคนั้น มีครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว ไม่มีสิ่งหนึ่งประการใดที่ต้องการต่างหากออกไปแม้แต่อย่างเดียว

สิ่งที่ท่านทั้งหลายส่งไปวัดท่าขนุนนั้น ร้อยละ ๙๙ กระผม/อาตมภาพไม่ได้เปิดดูเอง หากแต่เป็นเลขานุการบ้าง พระที่เข้าเวรอยู่ตอนช่วงนั้นบ้าง เปิด แล้วก็ตัดสินใจว่าจะส่งไปที่ไหน ถ้าเป็นหนังสือก็เข้าห้องสมุด ถ้าหากว่าเป็นเครื่องสังฆทานต่าง ๆ ก็เข้ากองกลาง เมื่อถึงเวลาก็นำออกมาให้พระท่านเลือกใช้กัน จนกระทั่งเหลือจากพระท่านเลือกแล้ว ก็มอบให้กับสถานที่ต่าง ๆ ที่ต้องการ ไม่ว่าจะเป็นทางโรงเรียน โรงพยาบาล หรือว่าหน่วยราชการต่าง ๆ ได้นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์

สิ่งหนึ่งประการใด ถ้ากระผม/อาตมภาพไม่ได้หามาด้วยตนเอง จะไม่ได้อยู่ในความทรงจำเลย เพราะกระผม/อาตมภาพเป็นบุคคลที่ขี้เกียจคิด ขี้เกียจปรุงแต่ง ดังที่ได้เคยเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเราและบอกกล่าวแก่ญาติโยมหลายครั้งว่า เก็บที่นอน เก็บกุฏิทีไร ก็ได้เงินทุกที

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าแม้แต่ปัจจัยที่ญาติโยมทั้งหลายถวายมาตามงานต่าง ๆ เมื่อถึงเวลากลับไปก็กอง ๆ รวมกันเอาไว้ เป็นระเบียบเรียบร้อยบ้าง ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยบ้าง เมื่อถึงเวลาก็ไม่ได้ใส่ใจ อาจจะลืมไป หลาย ๆ เดือนหรือว่าข้ามปีไปเลย..! เมื่อถึงเวลามาเก็บกวาดกุฏิ จัดความเป็นระเบียบ ก็มักจะพบเงินทั้งหลายเหล่านี้กองอยู่ ก็ได้มาทีละเป็นจำนวนมาก ๆ ด้วยกัน ดังนั้น..ในเมื่อส่วนของเงินทองยังไม่ได้ใส่ใจ เรื่องอื่นก็ไม่ต้องพูดถึง..!

จึงขอบอกกล่าวแก่ญาติโยมทั้งหลายที่เมตตาว่า ถ้าไม่จำเป็นก็อย่าส่งสิ่งหนึ่งประการใดไปเลย เพราะว่ากระผม/อาตมภาพเองไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร โดยเฉพาะในส่วนของยารักษาโรค ไม่เคยใช้เลยแม้แต่นิดเดียว เนื่องจากว่าเลิกการใช้ยามา ๔- ๕ ปีแล้ว

ก่อนหน้านี้เอาใจร่างกายด้วยการบำรุงรักษาเป็นอย่างดี แต่ว่าดูแลเท่าไรก็ยังคงเจ็บไข้ได้ป่วยไม่เลิก ท้ายสุดกระผม/อาตมภาพก็เลยตัดสินใจเลิกฉันยาทั้งสิ้นทั้งปวง กลับทำให้สุขภาพดีขึ้นมาเสียอีก จึงไม่จำเป็นที่ท่านทั้งหลายจะส่งสิ่งของต่าง ๆ มาให้ ไม่ว่าจะดีเลิศลอยเพียงใดในความรู้สึกของท่าน มาถึงตรงหน้ากระผม/อาตมภาพก็เท่านั้นเอง สักแต่ว่าเป็นรูป สักแต่ว่าเป็นธาตุ ไม่ได้มีอะไรที่สำคัญไปมากกว่านั้น

สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๒๕ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)