[เถรี]

พวกเรามีความดีอยู่อย่างหนึ่งก็คือ "ไม่ค่อยจะจำ" จึงต้องด่ากันสาดเสียเทเสีย จะได้ซึมเข้าไปบ้าง ประเภทที่กลับไปแอบร้องไห้ได้ยิ่งดี แบบนั้นจะจำได้นานมาก..!

อาตมาเลยกลายเป็นคนปากร้ายไปโดยปริยาย แต่ก็ต้องทนทำหน้าที่ต่อไปเพราะว่าเป็นครู ในเมื่อเป็นครู มีหน้าที่สอน ถ้าสอนแล้วพวกเราเอาดีไม่ได้ก็ขายหน้าครู บอกว่าเป็นลูกศิษย์พระอาจารย์เล็ก พระอาจารย์เล็กต้องเอาปีบคลุมหัวเดินเลย..กูไม่รู้จักมัน..!

ลูกศิษย์ต้องสามารถเชิดชูครูบาอาจารย์ได้ สร้างเกียรติคุณให้แก่ครูบาอาจารย์ได้ ถึงจะเรียกว่าลูกศิษย์ที่ดี พอถึงเวลาเอ่ยอย่างเต็มปากเต็มคำว่า "ผมเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง" รับรองว่าไม่ทำให้หลวงพ่อขายหน้า ลองไปนึกถึงขุนช้างขุนแผนสิ รู้จักแสนตรีเพชรกล้าไหม ? แม่ทัพหัวเมืองเหนือซึ่งสมัยก่อนเรียกว่า หัวเมืองลาว แต่จริง ๆ แล้วก็คือล้านนา เชียงใหม่

เวลาจะรบกันก็ต้องบอกชื่อเสียงเรียงนามกันก่อน จะได้รู้ว่าเราฆ่าใคร หรือว่าใครฆ่าเรา..! บางทีชื่อเสียงเกียรติคุณส่วนตัว หรือว่าชื่อเสียงของครูบาอาจารย์ก็ข่มอีกฝ่ายหนึ่งได้แล้ว