[เถรี]

"เมื่อพรมน้ำมนต์ พวกอมนุษย์ก็หนีกันเตลิดเปิดเปิง คงเหมือนผู้ก่อการร้ายเอาปืนไล่ยิง ก็ต้องวิ่งหนีไว้ก่อน เบียดเอากำแพงเมืองเวสาลีถล่มไปทั้งแถบ คราวนี้ฝนตั้งเค้าและตก น้ำท่วมหนักพอ ๆ กับนครศรีธรรมราช สายน้ำซัดเอาพวกซากศพที่ตายทับตายถมไหลไปกับน้ำหมด โรคภัยไข้เจ็บก็บรรเทาลง เพราะว่าโรคระบาดส่วนใหญ่เกิดจากการตายมาก ๆ แล้วสะสมเชื้อโรคเอาไว้ ก็ทำให้โรคภัยระงับลงไปได้ด้วยอำนาจพุทธบารมี

เพราะฉะนั้น..บางคนบอกว่า บรรดาพระทั้งหลายที่เสกน้ำมนต์ พ่นน้ำหมาก เป็นเรื่องนอกพระพุทธศาสนา เป็นเดรัจฉานวิชา แสดงว่าหลับหูหลับตาพูดโดยที่ไม่ได้อ่านพระไตรปิฎกเลย แม้กระทั่งการสะเดาะเคราะห์ต่ออายุก็ต้องอ่านเรื่องอายุวัฒนกุมาร พระพุทธเจ้าเป็นต้นตำรับสะเดาะเคราะห์ต่ออายุ อายุวัฒนกุมารจะตายภายใน ๗ วัน ต่ออายุมาจนอยู่ถึง ๑๒๐ ปี จึงได้ชื่อว่าอายุวัฒนะ ผู้เจริญด้วยอายุ เพราะว่าอยู่ได้ถึง ๑๒๐ ปี

แต่คราวนี้เรื่องทั้งหลายเหล่านี้จะว่าไปแล้ว ถ้าหากว่าไม่แบ่งปันเวลาให้ดี ญาติโยมรบกวนไม่เลิก เวลาปฏิบัติเพื่อตัวเองก็จะหมดไป ก็เลยสำคัญอยู่ที่ว่า พระของเราจะต้องแบ่งเวลาให้ถูก ไม่ใช่โยมมาเวลาไหนก็สงเคราะห์เสียร่ำไป ก็ต้องมีเวลาที่เหมาะสมด้วย พระจะต้องสวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต แต่โยมจะให้รดน้ำมนต์..อย่างนี้ก็เกินไป ต้องรอให้งานของพระเสร็จก่อน"