[เถรี]

๔. วัตตา รู้จักใช้คำพูด จะชมคนต้องชมต่อหน้าคนมาก ๆ แต่ถ้าจะด่าคน ให้เรียกไปด่าเป็นการส่วนตัว แต่บางคนถ้าหากว่ารั้นมาก ก็สมควรโดนด่าประจาน..! เพราะฉะนั้น..เราจะต้องมีหลักปุคคลปโรปรัญญุตาด้วย รู้ว่าแต่ละบุคคลเหมาะสมกับคำพูดแบบไหน บางคนถ้าหากว่าเกิดเป็นนางฟ้าเป็นเทวดาบ่อย ก็ต้องการคำพูดที่อ่อนหวานไพเราะ แต่ไอ้พวกเป็นสัตว์นรกบ่อยนี่ บางทีด่าไปยันโคตรพ่อโคตรแม่ มันยังไม่รู้ตัวเลย..!

๕. วจนักขโม ถ้ากระผม/อาตมภาพแปลว่า "ทนต่อดราม่าได้" พวกท่านก็ว่ากระผม/อาตมภาพแหกคอกบาลีอีก บาลีเขาแปลว่า อดทนต่อคำพูดได้ ใครจะนินทาว่าร้าย ต้องพกหินไว้ให้ใจหนัก ๆ ได้ยินก็เหมือนกับไม่ได้ยิน เพราะว่าปกติของคน "คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ" หนังอย่างดีก็แค่หุ้มตัวเราได้ แต่เสื่อนี่หุ้มได้ทั้งตัวเลย แถมยังข้าวของอีกมากมาย ห่อเสร็จก็โยนลงหลุมฝังไปเลย..!

๖. คัมภีรัญจะ กะถัง กัตตา สามารถอธิบายข้อธรรมที่ลึกซึ้งได้ ถ้าไปไม่ไหวก็บอกประมาณว่า "เป็นคำถามที่ดี ขอติดค้างเอาไว้ก่อน เดี๋ยวจะไปค้นคว้าเพิ่มเติมมาให้" อย่าไปวางฟอร์มมาก ไม่รู้ให้บอกว่าไม่รู้ แต่ว่า.."เธอและคุณครูมาเรียนพร้อมกัน ถ้าหากว่าส่วนไหน เธอคิดว่ารู้มากกว่า ช่วยบอกครูด้วย..!"

ข้อสุดท้ายสำคัญที่สุด ๗. โน จัฏฐาเน นิโยชะเย จะไม่ชักนำศิษย์ไปในทางที่เสียหาย อย่างไรเสียก็ต้องตีกรอบเอาไว้ โดยเฉพาะครูพระสอนศีลธรรมที่อายุน้อย พรรษาน้อย แล้วต้องไปสอนโรงเรียนมัธยมที่บรรดาสาว ๆ วัยรุ่นเยอะแยะไปหมด ตายอย่างเดียวเลย..!

แล้วจะเอาอะไรมาป้องกัน ? อันดับแรกเลย สมณสัญญา บัดนี้เรามีเพศต่างจากคฤหัสถ์แล้ว อาการกริยาใด ๆ ของสมณะ เราต้องทำอาการกริยานั้น ๆ ไม่ใช่เห็นเด็กคนไหนหน้าตาดี ชอบใจก็แถเข้าไป "หลี" เสียเอง..!

อย่างไรเสียเราต้องมีศีลเป็นกรอบ จะนอกทุ่งนอกท่าขนาดไหน ก็ไปแค่กรอบของศีล เกินกว่านั้นเราไม่ไปด้วย แล้วก็ค่อย ๆ ศึกษาเรื่องของไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ ปัญญา ขัดเกลาตัวเองเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ สอนตัวเองด้วย สอนคนอื่นด้วย ถึงจะพอเรียกได้ว่าเป็นครูพระสอนศีลธรรมที่แท้จริงได้

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๕ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)