[เถรี]

พระองค์ท่านไม่ได้บอกว่าหลักธรรมนี้เป็นของพระองค์ท่าน แต่ว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้มีอยู่แล้ว เพียงแต่พระองค์ท่านรวบรวมมา เป็นใบไม้ ๑ กำมือ สั่งสอนพวกเรามา ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์..! แต่สิ่งที่พระองค์ท่านรู้คือใบไม้ทั้งป่า ทำอย่างไรที่เราจะมีศรัทธาแน่นแฟ้นตรงนี้ คือ ตถาคตโพธิสัทธา ศรัทธาในการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า แล้วอยากจะนำหลักธรรมทั้งหลายเหล่านี้ไปเผยแผ่ต่อให้ผู้อื่นได้รู้บ้าง ?

คราวนี้พอมาถึงยุคปัจจุบันนี้ ไม่ว่าท่านทั้งหลายจะโดนเรียกด้วยคำไหนก็ตาม จะเป็นพระธรรมทูต จะเป็นพระธรรมจาริก จะเป็นพระปริยัตินิเทศก์ จะเป็นครูพระสอนศีลธรรม หน้าที่ของเราคือเผยแผ่พระพุทธศาสนา ในเมื่อหน้าที่ของเราคือการเผยแผ่พระพุทธศาสนา เราก็ต้องขัดเกลาตัวเองให้ดีที่สุด

ในเมื่อคุณสมบัติไม่ครบถ้วน จะทำหน้าที่ให้ดี ก็คือต้องสอนเขาด้วย สอนตัวเองด้วย ก็ต้องยึดหลักกัลยาณมิตรธรรมทั้ง ๗ อย่าเพิ่งต่อต้านด้วยการบอกว่ากัลยาณมิตรธรรมเป็นของสายธรรมกาย..! ไม่ใช่..เป็นของพระพุทธเจ้า ทางธรรมกายเขายืมคำนี้ไปใช้เท่านั้น

กัลยาณมิตรธรรม หลักธรรมของกัลยาณมิตร จริง ๆ นั่นคือหลักธรรมของความเป็นครู พระองค์ท่านตรัสเอาไว้ว่า กัลยาณมิตรเกือบจะเป็นทุกอย่างในชีวิต ก็คือครูเกือบจะเป็นทุกอย่างในชีวิต ประกอบไปด้วยอะไรบ้าง ?

๑. ปิโย เป็นผู้ที่น่ารักน่าเคารพ ก็ต้องวางตัวดี สมกับความเป็นครู สมัยกระผม/อาตมภาพยังเด็กอยู่ คุณครูไปไหนจะได้รับเกียรติมากกว่าข้าราชการทั่วไป ขนาดขึ้นรถ ไม่มีที่นั่ง ทุกคนจะลุกให้ครูนั่งด้วยความเต็มใจ

๒. ครุ ต้องมีความหนักแน่น โดยเฉพาะต้อง "หูหนัก ใจหนัก" ไม่ใช่ประเภทขึ้น ๆ ลง ๆ ปรี๊ดแตกง่าย น้ำขุ่นต้องอยู่ใน น้ำใสต้องอยู่นอก ถึงเวลาแล้วค่อยทำตัวเป็น "แม่น้องเนเน่" โดน "เจ้าชินจัง" กวนมาก ๆ ภายนอกก็ "ยิ้มอ่อน" เข้าห้องน้ำเมื่อไร ล้วงตุ๊กตาจากเป้ออกมาก็ชกให้สะใจ..! นั่นค่อยว่ากันตอนกลับกุฏิไปแล้ว..!

๓. ภาวนีโย เป็นผู้แสวงหาความเจริญอยู่เสมอ คือขัดเกลา กาย วาจา ใจ ของตนเองอยู่เสมอ ศึกษาความรู้เพิ่มเติมอยู่เสมอ โลกก้าวไปข้างหน้า เราจะใช้วิธีเดิม ๆ ในการเผยแผ่ เด็กเขารับไม่ได้แล้ว ตอนนี้ขนาดพาวเวอร์พอยท์ เด็กก็ยังเซ็งแล้ว

เพราะฉะนั้น..มีเทคโนโลยีอะไร งัดออกมาใช้ได้ เราปฏิเสธความก้าวหน้าไม่ได้เพราะว่าโลกเป็นอย่างนั้น แต่ว่าให้เทคโนโลยีเป็นเครื่องหนุนเสริมให้การเผยแผ่ของเราง่ายขึ้น สะดวกขึ้น แต่ไม่ใช่ให้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเรา แล้วใช้แบบขาดสติ ขาดสติเมื่อไร "ดราม่า" ก็เกิดเมื่อนั้น