[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๕ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ จะว่าไปแล้วก็ตรงกับวันครบรอบวันมรณภาพของหลวงปู่มหาอำพัน ท่านเจ้าคุณพระภาวนาปัญญาวิสุทธิ์ (อำพัน อาภรโณ บุญ-หลง) วัดเทพศิรินทราวาส แต่เนื่องจากว่ากระผม/อาตมภาพมีภารกิจมากมาย แล้วอีกอย่างหนึ่งก็คือ ถ้าหากว่าจัดงานถวายท่านก็ควรที่จะจัดทุกปี ส่วนใหญ่แล้วกระผมจึงใช้วิธีถวายสังฆทานให้ท่านไปเลย

วันนี้ภารกิจต่าง ๆ ถึงจะมีมาก แต่ว่าส่วนที่สำคัญก็คือ การไปร่วมบรรยายในโครงการพัฒนาสมรรถนะในการจัดการเรียนการสอนของครูพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน

คำว่า ครูพระสอนศีลธรรม นั้นเป็นคำรวม สมัยก่อนเรียกกันว่า พระธรรมทูตบ้าง พระธรรมจาริกบ้าง พระปริยัตินิเทศก์บ้าง แต่ไม่ว่าจะเรียกในลักษณะไหน ก็เป็นเพียงการจำแนกตามหน้าที่เท่านั้น ส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือ ต้องนำธรรมะของพระพุทธเจ้าไปเผยแผ่

ในส่วนของครูพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนถือว่าเป็นส่วนที่สำคัญที่สุด เพราะว่าเราเข้าถึงพุทธศาสนิกชนตั้งแต่เขาทั้งหลายเหล่านั้นอายุยังน้อย ยังเป็นผ้าขาว ยังเป็นไม้อ่อน ที่สามารถจะซึมซับหรือว่าเปลี่ยนแปลงตามได้ง่าย

แต่คราวนี้อย่าลืมว่าในการเผยแผ่นั้น เมื่อพระพุทธเจ้าส่งพระอรหันต์ ๖๐ องค์ออกเผยแผ่พระพุทธศาสนา พระองค์ท่านตรัสไว้อย่างไร ? "มุตตาหัง ภิกขะเว สัพพะปาเสหิ เย ทิพพา เย จะ มะนุสสาฯ"

มุตตะ คือหลุดพ้น

อะหัง คือตัวเรา ตัวเราหลุดพ้นแล้ว

สัพพะปาเสหิ จากบ่วงทั้งปวง

เย ทิพพา ทั้งที่เป็นของทิพย์

เย จะ มะนุสสา ทั้งที่เป็นของมนุษย์

ตุมเหปิ ภิกขะเว มุตตา สัพพะปาเสหิ แม้ภิกษุทั้งหลาย เธอก็พ้นแล้วด้วยจากบ่วงทั้งปวง

เย ทิพพา เย จะ มะนุสสา ทั้งที่เป็นของทิพย์และของมนุษย์

จะระถะ ภิกขะเว จาริกัง ภิกษุทั้งหลาย ขอเธอจงเที่ยวไป

พะหุชะนะหิตายะ พะหุชะนะสุขายะ เพื่อประโยชน์ของคนหมู่มาก เพื่อความสุขของคนหมู่มาก

โลกานุกัมปายะ เพื่ออนุเคราะห์แก่โลก