[เถรี]

ท่านเป็นคนชอบขี่จักรยาน ก็ขี่วน ๆ ๆ ดูรอบวัด หลายวันมาก แล้ววันหนึ่งก็มาถอนหายใจเฮือกกับกระผม ท่านถามว่า "หลวงพี่มีความเห็นอย่างไรกับวัดนี้ ?" กระผมก็ถามว่า "เสธ.จะเอาความจริงไหม ?" ท่านบอก "เอาความจริงครับ" กระผมบอกว่า "เรียนเสธ.อย่างใจจริงเลยนะ ถ้าเป็นอาตมาก็รื้อทิ้งหมดทั้งวัดแล้วทำใหม่..!" ท่านบอกว่า "ทำไมคิดเหมือนผมเลย" ก็คือหลวงพ่ออดีตเจ้าคณะจังหวัด พอเราสร้างอะไรขึ้นมา ท่านจะจินตนาการบรรเจิดครับ แล้วท่านก็จะต่อซ้ายต่อขวา เติมหน้าเติมหลัง ไอ้ที่เราทำไว้ดี ๆ จะกลายเป็นโรงลิเกไปหมดครับ

แล้วปัจจุบันนี้ พอสิ้นเจ้าอาวาส ก็คือพระมหาสันติ โชติกโร ป.ธ.๙ อดีตรองเจ้าคณะอำเภอห้วยกระเจา ซึ่งเป็นเพื่อนฝูงกัน ก่อนท่านมรณภาพ ท่านทำหนังสือลักษณะเป็นพินัยกรรม ขอให้กระผมส่งวัดพระวัดท่าขนุนมาดูแล ได้โอกาสแล้วครับ ทุกวันนี้รื้อกระจายอยู่ครับ

ท่านทั้งหลาย ถ้าหากว่าบริหารวัด เราต้องมีสายตาครับ ทำอย่างไรวัดจะสะอาด เป็นระเบียบเรียบร้อย ถ้าสามารถแบ่งเขตเป็นพุทธาวาส ธัมมาวาส สังฆาวาส อะไรให้ชัดเจนก็เอาเลย แต่ถ้ายังไม่สามารถทำได้ อะไรที่เก่า ขออนุญาตเจ้าภาพเดิมหรือลูกหลานเจ้าภาพ บอกขอรื้อออกก่อน เดี๋ยวมีโอกาสจะทำให้ใหม่ ดีกว่าเดิม ส่วนใหญ่เขายินดีทั้งนั้นครับ ถ้าทำให้ดีกว่าเดิมได้ นี่ก็คือการบูรณะของเก่า

ต่อไปก็สร้างของใหม่ครับ อะไรที่ไม่มีแล้วคิดว่าสามารถดึงญาติโยมเข้าวัดได้ ทำขึ้นมาครับ ของกระผมบูรณะของเก่า ก็คือทางรถไฟสายมรณะ เป็นแหล่งเที่ยวชุมชน ก็ถือว่าเป็นแหล่งเที่ยวทางประวัติศาสตร์ ฝรั่งมากันเยอะมาก

แล้วกระผมก็มาพิจารณาว่าวัดท่าขนุนก็ดี จังหวัดกาญจนบุรีก็ดี ยังไม่มีพระพุทธรูปสำคัญที่คนรู้จักกันทั้งประเทศ ถ้าเอ่ยถึงหลวงพ่อวัดไร่ขิง คนจะนึกถึงจังหวัดนครปฐม เอ่ยถึงพระพุทธชินราช คนจะนึกถึงจังหวัดพิษณุโลก แล้วถ้าเอ่ยถึงจังหวัดกาญจนบุรี เขาจะนึกถึงอะไรครับ ? ไม่มีครับ ในเมื่อไม่มี เรามีความสามารถ เราก็สร้างเอง