[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๑๑ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ สามเณรภาคฤดูร้อนก็ยังพอที่จะเหลืออยู่บ้าง ส่วนญาติโยมที่เริ่มมา เพื่อเตรียมจะปฏิบัติธรรมช่วงสงกรานต์ ต้องระมัดระวังดูแลตัวเองให้หนัก เพราะว่าช่วงนี้ที่ทองผาภูมิ เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ระบาดหนักมาก ความจริงก็ระบาดหนักทุกที่ เพียงแต่ว่าเหมือนกับพวกเรา "ตายด้าน" ไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่ช่วง ๒ วันที่ผ่านมาก็คือ ตายวันละ ๑๐๘ ศพ วันละ ๑๐๕ ศพ แม้กระทั่งวัดทองผาภูมิที่รับเผาศพที่ตายเพราะติดเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ เดือนนี้ยังไม่ทันจะครึ่งเดือน ก็เผาไป ๓ ศพแล้ว เดือนที่แล้วก็ ๖ - ๗ ศพ

เรื่องพวกนี้เราต้องเข้าใจว่า ถ้าเรารู้จักระมัดระวังโดยไม่ประมาท เราก็ยังคงจะรอดไปได้อีกระยะหนึ่ง ถ้าเป็นสำนวนโบราณเขาบอกว่า "ไปตายเอาดาบหน้า" ก็คืออย่างไรเสียดาบนี้กูก็ยังไม่ตาย ยังคงบุกบั่นฝ่าฟันต่อไปได้ ถ้าดาบหน้าพลาดแล้วตายก็ช่างมัน แต่ถ้าไม่พลาดก็เป็นอันว่างานนั้นกำไร รอดไปได้ก็ดังแน่..!

ในส่วนของงานที่ไปมาเมื่อวาน ก็ต้องบอกว่าบางคนจัดงานแล้วมองงานไม่ขาด ก็เลยทำให้ระบบการจัดงานยืดเยื้อ เยิ่นเย้อ เสียเวลาโดยใช่เหตุ โดยเฉพาะวัดใหญ่ ๆ กำหนดการของแต่ละที่กลายเป็นว่าหมุนไปหมุนมา เดี๋ยวไปซ้ายเดี๋ยวไปขวา โดยที่ไม่ได้กำหนดให้ต่อเนื่องไปเรื่อยเป็นไปในแนวเดียวกัน

ตรงนี้ท่านที่จัดงานก็จะเข้าใจ อย่างเช่นว่า ถ้าหากวัดท่าขนุนของเราจัดงาน อันดับแรกก็คือ ถ้ามีการเจริญพุทธมนต์ก็ในศาลา ๑๐๐ ปีฯ หลังนี้ ลำดับต่อไปก็อาจจะไปบวงสรวงพุทธาภิเษกในโบสถ์ หลังจากนั้นพระก็ไปฉันเพลที่โรงครัว ก็จะอยู่ในลักษณะของงานที่เกี่ยวเนื่องใกล้เคียงกัน ทำให้การปฏิบัติงานต่อเนื่องกันได้ง่าย ไม่ใช่ว่าไปบวงสรวงพุทธาภิเษกหน้าวัด กลับเข้ามาสวดมนต์ที่นี่ ถ้าลักษณะแบบนั้นก็แปลว่าลำดับงานกันไม่ค่อยจะถูก จึงเป็นเรื่องที่ต้องมีประสบการณ์