[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒๕ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๕ ต้องขออภัยญาติโยมที่มาทำบุญและถวายสังฆทานในช่วงบ่ายวันนี้ด้วย เพราะว่ากระผม/อาตมภาพติดการประชุมพระสังฆาธิการในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ เนื่องจากว่าเป็นการประชุมทั้งภาค คือ ๔ จังหวัด กาญจนบุรี สุพรรณบุรี นครปฐม และสมุทรสาคร มีเรื่องที่ต้องนำเสนอมาก จึงลากยาวจนเกือบ ๕ โมงเย็น กว่าจะเสร็จสิ้นการประชุม

ความจริงในเรื่องของการประชุมนั้น องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ชัดเจนในอปริหานิยธรรม ๗ ว่า ความไม่เสื่อม ๗ ประการ ประกอบไปด้วย ความพร้อมเพรียงกันในการประชุม ความพร้อมเพรียงในการเลิกประชุม ความเคารพผู้เป็นประธานในที่ประชุม เป็นต้น

เรื่องนี้เกิดจากการที่พระเจ้าอชาตศัตรูต้องการตีแคว้นวัชชี เนื่องจากว่าระหว่างแคว้นวัชชีกับแคว้นมคธมีภูเขาอยู่ลูกหนึ่ง ซึ่งในบาลีอธิบายว่า เมื่อยามฝนตก จะมีทรัพย์หล่นลงมา ก็น่าจะเป็นพวกเพชรพลอยรัตนชาติ ซึ่งเมื่อน้ำฝนตกแล้วหลากลงมา ก็ทำให้พวกเพชรพลอยเหล่านี้ไหลลงมาที่ตีนเขา แล้วทุกครั้ง แคว้นวัชชีก็จะยกกองทัพไปเก็บทรัพย์สมบัติเหล่านี้ไปก่อน ถามว่าแคว้นมคธมีคนไปบ้างหรือเปล่า ? มี..แต่น้อยกว่า ขาดความพร้อมเพรียงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน จึงทำให้ไม่สามารถที่จะสู้แคว้นวัชชีได้

พระเจ้าอชาตศัตรู เมื่อเสียท่าแคว้นวัชชีหลาย ๆ ครั้ง ไม่เคยได้สมบัติมาเลย จึงเกิดความคิดว่า "ในเมื่อภูเขาทั้งลูกแบ่งกันไม่ได้ ก็เอาทั้งแคว้นไปเลย..!" แต่ด้วยความที่แคว้นวัชชีมีความสามัคคี เหนียวแน่นกลมเกลียวกันมาก ถ้าหากว่าคิดที่จะยกทัพไปตี ก็คงเข้าทำนองภาษิตจีนที่ว่า ผู้อื่นสูญเสียหนึ่งพัน ตัวเราสูญเสียแปดร้อย สรุปง่าย ๆ ว่าฉิบหายวายป่วงใกล้เคียงกัน..!