[เถรี]

มาครบกันแล้วหรือยังจ๊ะ ? เหลืออีก ๘ นาทีอาตมารอได้ อาตมาเคยรอสาวมา ๓ ชั่วโมงกว่าแล้ว ไปก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง รอจนเลยเวลาไปอีก ๓ ชั่วโมงครึ่ง สมัยนั้นไม่มีมือถือ ไปหยอดตู้โทรศัพท์โทรไปถาม เธอบอกว่าลืม..! อาตมาเลยเห็นว่า "กูหมดอนาคตแน่แล้ว บวชดีกว่าว่ะ..!" ต้องบอกว่าเป็นคุณูปการของเขา ถ้าเขามาตามนัดอาจจะไม่ได้บวชก็ได้

ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรหรอก..ไม่ได้โกรธเขาด้วย ไปคิดบวชตอนโน่น ตอนนั้นเซ็นทรัลลาดพร้าวเพิ่งสร้างเสร็จใหม่ ๆ กี่ปีแล้วก็ไม่รู้ ? ประมาณ ๓๐ ปีได้ สาวเขาชวนไปช็อปปิ้ง อาตมาก็ไป ไอ้โน่นก็ดี ไอ้นี่ก็สวย ช่วยดูให้หน่อย จะบอกว่าถ้าไม่ใส่จะสวยกว่านี้ก็ใช่ที่ เขาซื้ออาตมาก็หอบ ถุงใบที่ ๑ ใบที่ ๒ ที่ ๓ ที่ ๔ ชักจะเยอะขึ้นทุกที อยู่ ๆ ก็เกิดคำถามขึ้นมากับตัวเองว่า “นี่เอ็งกำลังทำอะไรอยู่ ? ทำไมเหลวไหลอย่างนี้ ? เรื่องที่มีสาระมากกว่านี้ไม่คิดจะทำหรือ ?” เกิดความเบื่อขึ้นมาอย่างสุด ๆ เบื่อชนิดหาทางออกไม่เจอ อยากจะมุดดินหนีกลับบ้านไปเดี๋ยวนั้นเลย

จำไว้นะว่าความรู้สึกของผู้หญิงเขาเร็วมาก ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นปุ๊บ เขาหันขวับมาถามเลยว่าเป็นอะไร ? เลยบอกว่า “เป็นอะไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้เบื่อหน้าเธอฉิบหายเลย..!” เขาก็เลยบอกว่าถ้าอย่างนั้นก็กลับ สรุปว่าอารมณ์นี้มารู้ทีหลังว่า เขาเรียกว่านิพพิทาญาณ ทำไมเกิดไม่เป็นที่เป็นทาง ดันผ่าไปเกิดกลางห้าง ก็เลยเป็นสาเหตุให้อาตมาไม่ได้รู้จักห้างที่เกิดทีหลังห้างมาบุญครอง เพราะเซ็นทรัลลาดพร้าวตอนนั้นเสร็จ มาบุญครองเพิ่งสร้างถึงชั้น ๖ แล้วก็มาบวชเสียก่อน

อาตมาก็ไม่รู้จักฟอร์จูน เยาฮัน ดิ เอ็มโพเรี่ยม แม้กระทั่งสยามพารากอนหน้าตาเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ เซ็นทรัลเวิลด์ก็จะได้เห็นพรุ่งนี้แหละ แล้วก็เห็นแต่ข้างนอก ไม่รู้ว่าข้างในเขามีอะไรบ้าง ?