[เถรี]

ก็เพราะเวลาเราภาวนาแล้วกำลังเรามี แต่พอกำลังมี แทนที่เราจะไปพิจารณาตัดกิเลส เราก็ไปทิ้งเฉย ๆ กิเลสก็เลยขอยืมไปใช้ คราวนี้ถ้าฟุ้งซ่านก็ฟุ้งซ่านไปเป็นหลักเป็นฐานมาก เพราะกำลังดี เวลานึกถึงเรื่องราคะแล้ว แหม..ส่วนโค้งส่วนเว้าขนาดไหนชัดเจนแจ่มใสหมด ไม่ต้องถึงขนาดเปิดไอโฟนดูภาพโป๊กลางสภาก็เห็นใกล้เคียงพอกัน

ถ้าไปในเรื่องของโทสะ เวลาตอบโต้ก็จะรุนแรง แรงขนาดไหน ? ก็ขนาดแปลคำว่า Smart เป็น "อีโง่" ได้ ก็คือลักษณะอย่างนี้ ในเมื่อเราเอากำลังส่วนนี้มาใช้ผิด เราไม่ได้ใช้พิจารณา กิเลสเลยยืมไปใช้ กลายเป็นว่ายิ่งปฏิบัติ กิเลสยิ่งท่วมหัว เพราะเราไปส่งเสริมสนับสนุนให้เขาอ้วนท้วน มีกำลัง

เมื่อรู้แล้วให้พยายามแก้ไข ปฏิบัติแล้วมีกำลัง นำมาพิจารณาให้รู้แจ้งเห็นจริงบ้าง จะได้รู้จักเบื่อหน่าย แล้วก็ปล่อยวาง ไม่ใช่เจออะไรโดดใส่ทุกเรื่อง อย่างนั้นปฏิบัติไปก็เสียเปล่า จะว่าไปแล้วเรื่องพวกนี้บางทีเราก็รู้ แต่เนื่องจากกำลังไม่พอสู้กิเลส ก็เลยโดนกิเลสลากไปเรื่อย โดนลากถูลู่ถูกังอย่างนั้นต้องบอกว่าน่าสงสารมาก รู้อยู่ว่าคู่ต่อสู้หน้าตาเป็นอย่างไร แต่เราสู้ไม่ได้สักที แล้วก็ไม่เคยปรับปรุงว่า สาเหตุที่สู้ไม่ได้นี่ต้องแก้ไขอย่างไร ?