[เถรี]

ตกลงว่าอาตมาจะบอกอะไรแก่พวกเรา ? จะบอกว่าทุกวันนี้เราโดนครอบงำด้วยกระแสบริโภคนิยม ไอโฟน ๓ โยนทิ้งไปเลย ไม่ต้องมาคุย ไอโฟน ๔ ตกยุคไปแล้ว ไอโฟน ๕ กำลังจะร่วงไปอีกแล้ว ตอนนี้ซัมซุงกาแลคซี่ออกใหม่อีกแล้ว มีแอพพลิเคชั่นเยอะกว่าเดิม แล้วเงินจะเหลือไหม ? ก็เหมือนกัน เพราะเราเอาเงินไปใช้กับพวกนี้ ขณะเดียวกันเราก็ใช้กำลังสมาธิสมาบัติที่เราบางคนก็ทำได้ดีด้วย ไปใช้กับพวกนี้หมด

ฉะนั้น..ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าปฏิบัติธรรมเท่าไร ทำไมกิเลสเหมือนเดิม แม้กระทั่งพระของเรา ปฏิบัติไปปฏิบัติธรรมมาก็ “โอ๊ย..! อยากมีเมีย” เพราะกำลังไปสนใจเรื่องอื่นจนหมด แล้วจะเหลือรอดจากกิเลสไปได้อย่างไร ?

อยากจะบอกพวกเราว่า สิ่งที่เราทำ เราทำมาถูกทางแล้ว แต่เราใช้ไปในทางที่ผิด โดยเฉพาะว่าเราไม่ได้รักษาสมาธิที่เราทำได้เอาไว้ ถึงเวลาเราเลิกแล้วก็เลิกเลย ไม่คอยประคับประคองรักษาอารมณ์ใจเอาไว้ กิเลสก็มาตีเรา เหมือนกับเราว่ายทวนน้ำแล้วปล่อยไหลตามน้ำไป ไม่ได้ระยะทางที่ต้องการสักที

มาทวนกันว่าอันดับแรก เมื่อออกไปใส่บาตร ดูตาม้าตาเรือให้ดี ปฏิบัติธรรมไปแล้วต้องรู้กาลเทศะ จิตใจต้องละเอียดอ่อนขึ้น ต้องรู้ว่าอะไรควรไม่ควร อะไรเหมาะสมไม่เหมาะสม พิจารณาสถานการณ์แล้วเลือกเอาด้านที่กระทบกระทั่งคนน้อยที่สุด

ประการที่ ๒ ในเรื่องของการปฏิบัติ ถึงเวลาแล้วรักษาอารมณ์ให้ต่อเนื่องเพื่อที่จะได้ใช้งานในชีวิตจริงของเราได้ ถ้าปฏิบัติไปแล้วใช้งานจริงไม่ได้ ก็ไม่มีประโยชน์อะไร กลายเป็นเก็บกด แล้วถึงเวลาไปกระทบกระแสกิเลส ก็จะมีอารมณ์ที่ต่อต้านรุนแรง ตอบโต้รุนแรง กลายเป็นคนอื่นเขาสงสัยว่า ปฏิบัติธรรมแล้วทำไมถึงขี้โมโห เราเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงขี้โมโห