[เถรี]

ดังนั้น..ด้วยความที่เห็นสามเณรหน้าไฟวันนี้แล้วเกิดความห่วงใย จึงไปนึกถึงว่า จากตัวเองเป็นเด็กมาจนถึงปัจจุบันนี้ ห่างกันแค่ประมาณ ๖๐ ปี สัญญาและปัญญาของคนทรามลงไปได้ขนาดนั้น รุ่นพ่อรุ่นแม่ของอาตมภาพนี้ไม่ค่อยได้เรียนหนังสือ แต่เขากำหนดจดจำได้ทุกเรื่อง ลูกตัวเองมีกี่คน เกิดวันไหน ? เดือนไหน ? ปีไหน ? บอกได้หมด

คน ๆ นั้นมาหา ก็สามารถบอกได้ว่าปู่ย่าตาทวดของเขาเป็นใคร ไอ้เจ้านี้เป็นลูกเต้าเหล่าใคร พ่อแม่แต่งงานกันเมื่อไร นี่คือสิ่งที่คนสมัยก่อนซึ่งมีสภาพจิตใจค่อนข้างสงบ การแย่งชิงในการทำมาหากินมีน้อย ก็เลยทำให้เขาทั้งหลายเหล่านี้มีสมาธิโดยปริยาย

โดยเฉพาะผู้ชายสมัยก่อนโดนบังคับเลยว่าต้องบวชอย่างน้อย ๑ พรรษา ถ้าใครไม่บวชไม่ต้องไปหาเมีย ไม่มีพ่อแม่คนไหนยกลูกให้ "คนดิบ" เขาว่าอย่างนั้น ในเมื่อได้รับการบวช การฝึกฝนขัดเกลามา จึงกลายเป็นพื้นฐานให้เขาทั้งหลายเหล่านั้นมีสมาธิ จะทำสิ่งหนึ่งประการใดก็ได้เปรียบคนอื่น เพราะว่าสภาพจิตจดจ่ออยู่กับงานตรงนั้น

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๕ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)