[เถรี]

ที่พูดมาตรงนี้ก็เพื่อที่จะบอกพวกเราว่า การทำแบบนี้ได้ พื้นฐานไม่ได้มากมายอะไรเลย แค่สวดมนต์ทุกวัน ซึ่งก็คือการสร้างสมาธิ การที่เราจะทำสมาธิไม่ใช่มานั่งหลับตาอย่างเดียว ทำอะไรก็ได้ แต่ให้เอาความรู้สึกทั้งหมดจดจ่อต่อเนื่องอยู่กับงานตรงหน้า อย่าให้เคลื่อนไปไหน นั่นคือการฝึกสมาธิแล้ว ถ้าหากว่าให้เรานั่งอย่างเดียว บางทีเราก็ไปไม่รอด

ดังนั้น..ในส่วนนี้จึงทำให้รู้สึกเป็นห่วงมากว่า เด็กสมัยใหม่ขาดการฝึกสมาธิ ที่ขาดก็เพราะว่าพ่อแม่ไม่ได้ทำด้วย ในเมื่อไม่มีใครนำ เด็กก็เลยทำไม่เป็น เพราะว่าส่วนใหญ่แล้วเด็กมักจะเลียนแบบและทำตามผู้ใหญ่

สมัยที่ยังอยู่วัดท่าซุง กระผม/อาตมภาพสอนมโนมยิทธิ ต้องบอกว่ามีความสามารถค่อนข้างสูง ก็คือสอนใครก็มักจะได้เลย แต่ปรากฏว่าไปแพ้เด็ก ๖ ขวบ มีพี่น้องคู่หนึ่งแม่พามาอยู่วัด ตัวพี่อายุ ๖ ขวบ ฝึกมโนมยิทธิได้ ก็นั่งหลับตามีความสุข ขึ้นไปไหว้พระ ขึ้นไปหาญาติผู้ใหญ่ของตัวเอง ถ้าให้อาตมาสอนเด็กแบบนั้น ก็ต้องประมาณครึ่งค่อนชั่วโมง ถึงจะทำให้เขารู้ได้ว่าจะไปอย่างไร

แต่ปรากฏว่าเจ้าน้องชาย ๔ ขวบ เห็นพี่นั่งหลับตา ถามว่า "ทำอะไร ?" พี่ก็บอกว่า "ไปเที่ยวสวรรค์" น้องเขาถามว่า "ทำอย่างไร ?" พี่ก็บอกว่า "ก็หลับตาสิ..แล้วไปด้วยกัน" พูดแค่นั้นแล้วน้องชายทำได้เลย..! อาตมาก็ได้แต่นั่งตาปริบ ๆ "กูสอนแทบตายกว่าจะได้สักคน มึงพูดประโยคเดียว น้องทำได้เลย..! นั่นคือบุคคลที่ได้รับการฝึกหัดเพิ่มเติมนอกจากของเก่าของตัวเองแล้ว

ดังนั้น..ถ้าหากว่าใครมีลูกมีหลาน มีญาติมีโยมที่เป็นเด็กสมัยใหม่ ถ้าเป็นไปได้พยายามสอนให้เขาฝึกสมาธิบ้าง ทำอะไรมากไม่ได้ ให้ว่าพุทโธสัก ๓ ครั้ง ๕ ครั้งก่อนนอนก็ยังดี สิ่งทั้งหลายเหล่านี้จะค่อย ๆ สั่งสมตัวเองไปเรื่อย เหมือนกับน้ำทีละหยด เดี๋ยวก็ได้เป็นแก้ว เป็นขวด เป็นตุ่ม เป็นไหไปเอง

พอถึงเวลา ถ้าสมาธิเขาดีขึ้น ก็สอนให้สวดมนต์ นะโม ตัสสะฯ ก็ได้ อิติปิ โสฯ สวากขาโตฯ สุปฏิปันโนฯ ก็ได้ จุดมุ่งหมายใหญ่บอกกับเขาว่า อันดับแรกเลย ถ้าใครสวดมนต์ ผีจะไม่กวน อันดับที่สอง ถ้าขยันสวดมนต์จะเรียนเก่ง แล้วเราไม่ต้องเสียเวลาไปหลอกเด็กเลย เพราะว่านี่เป็นสิ่งที่เป็นจริงตามนั้น