[เถรี]

พอกระผม/อาตมภาพไปกราบครูบาอาจารย์ที่ท่านมีความรู้ มีเวทมนตร์คาถา ท่านอยากจะให้วิชาอะไร ท่านก็จะบอก แล้วท่านจะรักและชอบกระผม/อาตมภาพมากที่สุด เพราะว่าจะจำได้หมด

หลวงปู่สำราญ (ท่านเจ้าคุณพระมงคลไชยสิทธิ์) วัดปากคลองมะขามเฒ่า ลูกศิษย์หลวงปู่ศุข ตอนกระผม/อาตมภาพไปกราบท่าน ท่านว่า "เอ้า..ไอ้หนูมา ข้าจะให้คาถาเอ็งเอาไปใช้นะลูก ตั้งใจฟังนะ" แล้วท่านก็บอก

"อะระหังพันเกศา ภะคะวากันอาวุธ พระพุทโธอุด พระธัมโมอุด พระสังโฆอุด พระพุทธะเจ้าห้ามอาวุธ อุดด้วยพระพุทโธ พระธัมมะเจ้าห้ามอาวุธ อุดด้วยพระธัมโม พระสังฆะเจ้าห้ามอาวุธ อุดด้วยพระสังโฆ อุดธัง อัดโธ นะโมพุทธายะ"

"เอ้า...เอ็งเอาไปใช้" แล้วท่านก็เขกกบาลเปรี้ยงเลย..! มือหนักจริง ๆ ครับ เขกชนิดเห็นดาวเห็นเดือนเลย ถ้าเป็นคนอื่นก็ลืมหมดตั้งแต่ได้ยิน หรือตั้งแต่โดนเขกกบาลแล้ว แต่กระผม/อาตมภาพจำได้ทุกครั้ง ถึงเวลาให้ทวน ก็ทวนให้ท่านฟังได้เดี๋ยวนั้น ทั้งที่ฟังครั้งเดียว นี่คือเรื่องของสมาธิ ดังนั้น..ที่ท่านทั้งหลายมาปฏิบัติธรรม ๑๐ วัน ถ้าตั้งใจเอาจริง ๆ สิ่งที่ท่านสะสมได้ จะช่วยให้การเรียนดีขึ้นมาก ตรงนี้กระผม/อาตมภาพขอยืนยันด้วยตนเอง

กระผม/อาตมภาพเองสอนเด็กอยู่ ๖ คน ตอนที่ยังอยู่วัดท่าซุง จังหวัดอุทัยธานี กระผม/อาตมภาพบวชมาจากวัดนั้น เด็กทั้ง ๖ คนนั้นเป็นเด็กเที่ยวหัวหกก้นขวิด เป็นผู้หญิงทั้งหมด กลางค่ำกลางคืนอยู่ผับอยู่บาร์ เมากันหัวราน้ำ แม่นี่ก็โคตรเปิดกว้างเลย แม่บอกว่า "เที่ยวอย่างไรก็ได้ อย่าให้ท้องก็พอ..!" แม่เขาแรงขนาดนั้นนะครับ

คราวนี้กระผม/อาตมภาพอยู่เวรตอนกลางคืน ต้องใช้วิทยุสื่อสารติดต่อกันเพราะว่าวัดใหญ่มาก กว้างหลายร้อยไร่ พอใช้วิทยุสื่อสาร เจ้าพวกนี้ก็สแกนไปเรื่อย พอไปเจอเสียงเข้าก็เข้ามาฟัง คุยไปกันคุยกันมา กระผม/อาตมภาพก็บอกได้ว่า พวกเขาอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ เขาก็สงสัยว่า "เอ๊ะ..จะเป็นนักเที่ยวเหมือนกันหรือเปล่า ?" พอถึงเวลาก็เลยขอ ว.๑๕ (ขอเจอหน้า) พอเจอเข้าก็ตกใจ เพราะไม่นึกว่าจะเป็นพระ