[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเองนั้น โดนเคี่ยวเข็ญให้สวดมนต์ตั้งแต่ยังพูดไม่เป็นคำเลย จึงกลายเป็นว่าสมาธิเกิดไม่รู้ตัว ถามว่าสมาธิเกิดไม่รู้ตัวแล้วเกิดประโยชน์อะไร ? กระผม/อาตมภาพฟังอะไรครั้งเดียวจะจำได้เกือบหมด ถ้าหากว่าใครพูดซ้ำนี่ สามารถถอดคำพูดได้ทุกประโยคเลย นี่คือกำลังจากสมาธิแค่สวดมนต์ตอนเด็ก ๆ เท่านั้น

สมัยนั้นเขานิยมในการ "อ่านหนังสือให้แตก" คำว่า อ่านหนังสือให้แตก คือ อ่านได้ทุกคำ บ้านโน้นอ่านหนังสือก็จะตะโกนข้ามมา เพราะว่าส่วนใหญ่อยู่ต่างจังหวัด จะมีไร่อยู่บ้านละ ๕ ไร่ ๑๐ ไร่อย่างนี้ บ้านโน้นตะโกนมา บ้านนี้อยากอวดว่าลูกข้าก็เรียนหนังสือเหมือนกัน เอ้า..ก็ตะโกนกลับไป

ในเมื่อเขาตะโกนแข่งกัน พอเข้าหูกระผม/อาตมภาพนี่ ตอนนั้นกระผม/อาตมภาพยังไม่ได้เข้าชั้น ป.๑ เลยนะครับ สมัยก่อนชั้น ป.๑ เรียนอยู่ ๒ เล่ม ก็คือ ปฐม ก.กา กับแบบเรียนเร็วใหม่ ขออภัยนะครับ..ลืมบอกพวกท่านไปว่ากระผมปีนี้ อายุ ๖๔ ปีแล้ว เพราะฉะนั้น..ตอนเด็ก ๆ นี่ก็เนิ่นนานอยู่ น่าจะเกิน ๕๐ ปีแล้ว..!

กระผม/อาตมภาพยังไม่ทันที่จะเข้าเรียนเลย แต่จำหนังสือไปได้เล่มครึ่งแล้ว พอเข้าเรียนปุ๊บ ครูแค่ชี้ตัวหนังสือให้ กระผม/อาตมภาพสามารถอ่านต่อได้หมดเลยว่าอะไร นี่คือผลของการแค่สวดมนต์เท่านั้นเอง