[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันที่ ๒๖ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ กราบขอโอกาสพระเถรานุเถระ พระวิปัสสนาจารย์ ตลอดจนกระทั่งครูบาอาจารย์ที่คุมการปฏิบัติธรรมประจำปี และขอสวัสดีพระเถรานุเถระ ตลอดจนกระทั่งน้องสามเณรที่เข้าปฏิบัติธรรมประจำปี ๒๕๖๕ ของคณะสังคมศาสตร์ทุกรูปครับ

กระผม/อาตมภาพ พระครูวิลาศกาญจนธรรม จบปริญญาเอกสาขาการจัดการเชิงพุทธ ด้วยความภูมิใจว่าเป็นคนแรก ๆ เลยที่จบ แต่ว่าปัจจุบันนี้ได้ปริญญาเอกสาขาวิปัสสนาภาวนามาอีกใบหนึ่ง กระผม/อาตมภาพเริ่มมาจากการเป็นพระสายปฏิบัติ แต่พออยู่นานไป ๆ อาวุโสมากเข้า ก็ต้องเป็นเจ้าอาวาส ต้องเป็นเจ้าคณะตำบล แล้วเขาให้มาเรียน ถึงเวลาเรียนเก่งเกินมนุษย์มนา เพื่อนฝูงก็เลยลากมาจนจบปริญญาเอก..!

สิ่งที่กระผม/อาตมภาพได้มาคือสิ่งที่ท่านทั้งหลายกำลังทำอยู่ คือ ได้ความเรียนเก่งมาจากการปฏิบัติธรรม ตั้งแต่เด็ก ๆ เพิ่งรู้ความ พ่อก็อุ้มพาดบ่า หลับคอพับคออ่อนสวดมนต์อยู่ทุกคืน ตอนแรกก็ไม่รู้ครับว่าการสวดมนต์เป็นการภาวนา มารู้เอาตอนบวชแล้วนี่แหละครับ

คราวนี้ในส่วนของการสวดมนต์ที่บอกว่าเป็นการภาวนานั้น ขึ้นอยู่กับว่าท่านทั้งหลายทำเป็นไหม ? อย่าลืมว่า ถ้าหากว่าสมาธิของเราไม่ทรงตัว เราจะสวดผิด นี่เป็นขั้นแรกครับที่บอกว่าการสวดมนต์คือการสร้างสมาธิ

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายเอาคำสวดมนต์แทนคำภาวนา แทนคำบริกรรมของเรา แทนที่เราจะพองหนอ ยุบหนอ เราก็ อิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธฯ คำบริกรรมหรือว่าคำภาวนาเป็นแค่เครื่องโยงใจเราให้เป็นสมาธิ ดังนั้น..จะยาวจะสั้นไม่ใช่ปัญหา สำคัญอยู่ตรงที่ว่าเราอย่าลืมพองยุบ หรือว่าอย่าลืมลมหายใจเข้าออกของเรา ไม่เช่นนั้นแล้วเราก็ไม่สามารถที่จะสร้างสมาธิในระดับสูงได้

ดังนั้น..การสวดมนต์ ถ้าหากว่าทำเป็นก็คือการบริกรรมหรือการภาวนา เพื่อสร้างอัปปนาสมาธิ คือสมาธิแนบแน่น ตั้งแต่ระดับปฐมฌานขึ้นไป ถ้าหากว่าใช้การสวดมนต์เป็นการภาวนา ก็เท่ากับว่าเป็นคำบริกรรมหรือคำภาวนาที่ยาวหน่อยเท่านั้นเอง