[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สมัยก่อนคนไทยเราส่วนใหญ่นุ่งผ้าถุง ที่เราเรียกว่าผ้าซิ่น แต่ปรากฏว่ามีคำพูดอยู่ประโยคหนึ่งว่า "ไทยนุ่งโจง ลาวนุ่งซิ่น" ต้องโจงกระเบนถึงจะไทย ถ้าผ้าซิ่นนี่คนลาว แต่คราวนี้สองเผ่าพันธุ์นี้แยกกันอย่างไร ? แยกไม่ได้ เป็นชาวอุษาคเนย์เหมือนกัน (southeast asia)

ไปนึกถึงเนื้อเพลงเก่า ๆ สมัยก่อน "น้องนุ่งซิ่นไหม ไว้ผมมวยสวยเพริศพริ้ง" นั่น...เล่นซิ่นไหมเลย หรือไม่ก็ "ว่างจากงานหว่านไถ จะร้อยมาลัยใบข้าว ห้อยคอสาวจำปา เจ้าเป็นเทพธิดาของบ้านนาบ้านทุ่ง นุ่งผ้าถุงไทยเดิม" แสดงออกวัฒนธรรมของเราชัด ๆ แล้ววัฒนธรรมบ้านเราเขาบอกว่า "จ.ป.ล." เจ๊กปนลาว

คำว่า "ไท" สมัยก่อน ไม่ได้แปลว่าคนไทย แล้วก็ไม่ได้อยู่ในความหมายว่าเป็นอิสระ คำว่า ไท สมัยก่อนแปลว่า คน อาตมาไปตามบ้านเก่า ๆ สมัยก่อน เขาถาม "มึงเป็นไทบ้านไหน ?" ก็คือมึงเป็นคนบ้านไหน

ส่วนคำว่า ลาว หมายถึงเป็นนาย แล้วอีกฝ่ายหนึ่งก็เป็น ข้า ก็คือเป็นทาส ลาวแปลว่านาย แล้วก็มีข้า อันนี้เป็นไท เราเพิ่งจะมาแยกกันสมัยหลังนี้เอง

อย่างเช่นว่า ปกากยอ ออกเสียงได้ไหม ? ภาษากะเหรี่ยง แปลว่า ข้าคือคน ถ้าพวกมอแก็นก็เรียกตัวเอง อุรักลาโว้ย ข้าคือคน"