[เถรี]

"อาจจะเป็นไปได้ว่าความที่ใจสงบ ก็เลยทำให้จดจำได้ดีกว่า หลวงปู่สมเด็จพระญาณวชิโรดม (หลวงปู่วิริยังค์ สิรินฺธโร) อาตมาเองไปคลุกคลีตีโมงอยู่กับท่านตั้งแต่สมัยยังเป็นวัยรุ่น ก็ตกประมาณ ๔๐ กว่าปีที่แล้ว โยมแม่เป็นกรรมการวัด ช่วยกันสร้างพระเจดีย์ พระวิริยะมงคลมหาเจดีย์ ศรีรัตนโกสินทร์ ที่วัดธรรมมงคล กรุงเทพมหานคร ออกแบบโดยคุณช่วง มูลพินิจ ศิลปินแห่งชาติ กลายเป็นพระเจดีย์ที่สูงที่สุดในกรุงเทพฯ คือสูงถึง ๙๑ เมตร

เจอท่านครั้งสุดท้ายน่าจะประมาณ ๖ ปีที่แล้ว ที่วัดสระเกศ กราบเรียนถามท่านว่า "หลวงปู่ยังจำผมได้ไหมครับ ?" ท่านบอกว่า "จำไม่ได้แล้ว" เพราะว่าเด็กในตอนนั้นโตขึ้นมาก และไอ้นี่ไม่ได้โตอย่างเดียว แก่ด้วย..! ก็เลยบอกชื่อโยมแม่ไป ท่านร้อง "อ๋อ" นึกออกทันที ตอนนั้นเด็กกำลังโตก็เลยเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย แต่ว่าชื่อเสียงไม่ได้เปลี่ยน พอบอกว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ท่านก็จำได้ คนอายุเกือบร้อยแล้ว ความจำยังดีขนาดนั้น แสดงว่าในเรื่องของการปฏิบัติธรรมช่วยได้มากจริง ๆ"